انفرادیت به جای اجتماعیت
نخست، براساس این قضاوت کلیه تمایلات انسان از اجتماعیت به سوی انفرادیت و از تمدن به طرف بربریت تنزل مییابد، او از جهان و زندگی آن روگردان میشود و از مسئولیتها میگریزد، تمام زندگی او شکل عدم تعاون و ترک همزیستی را به خود میگیرد و اخلاق او بیش از پیش نوعیت منفی (Negative) را اختیار میکند.