۱- صحت عقیده
یعنی اینکه هدف مسلمان جستجوی حقیقتی باشد که در کتاب و سنت وجود دارد، نه جستجوی دلایلی که خواسته‌های درونیش را ثابت کند.
الله ﻷمی‌فرماید:
﴿وَمَآ أُمِرُوٓاْ إِلَّا لِيَعۡبُدُواْ ٱللَّهَ مُخۡلِصِينَ لَهُ ٱلدِّينَ حُنَفَآءَ وَيُقِيمُواْ ٱلصَّلَوٰةَ وَيُؤۡتُواْ ٱلزَّكَوٰةَۚ وَذَٰلِكَ دِينُ ٱلۡقَيِّمَةِ ٥﴾[البینة: ۵].
«در حالی كه جز این بدیشان دستور داده نشده است كه مخلصانه و حقگرایانه خدای را بپرستند و تنها شریعت او را آئین (خود) بدانند، و نماز را چنان كه باید بخوانند، و زكات را (به تمام و كمال) بپردازند. آئین راستین و ارزشمند این است و بس».
و رسول اللهصمی‌فرماید:
«إِنَّمَا الأَعْمَالُ بِالنِّيَّاتِ، وَإِنَّمَا لِكُلِّ امْرِئٍ مَا نَوَى» [۱].
«قطعا قبولی اعمال وابسته به نیت‌ها می‌باشند و شخص آن چیزی را به دست می‌آورد که نیت کرده باشد».
پس نیت شرط قبول شدن عمل و درستی آن شرط موفق شدن است.
مطرف بن عبدالله/می‌گوید:
«سلامت قلب وابسته به صحت عمل و صحت عمل وابسته به صحت نیت است» [۲].
[۱] رواه البخاری: (ح ۱)، و مسلم (ح ۱۹۰۷). [۲] حلیة الأولیاء (۲/۱۹۹).