۳- با دیگران به طریقه‌ای رفتار کند که دوست دارد با خودش رفتار شود
رسول اللهصمی‌فرماید:
«لاَ يُؤْمِنُ أَحَدُكُمْ، حَتَّى يُحِبَّ لِأَخِيهِ مَا يُحِبُّ لِنَفْسِهِ» [۲۲].
«ایمان نمی‌آورد یکی از شما تا اینکه هر آنچه برای خود می‌پسندد برای برادرش نیز بپسندد».
ابن صلاح/می‌گوید:
«ایمان یکی از شما کامل نمی‌شود تا اینکه هر آنچه برای خود می‌پسندد برای برادر مسلمانش نیز بپسندد و این کار در صورتی امکان پذیر است که برای برادرش نعمتی همانند نعمت خود را بپسندد البته تا جایی که برای خودش مزاحمت ایجاد نشود. یعنی نعمت رساندن به برادرش چیزی از نعمت‌های خودش را کم نکند و این کار برای قلب سالم بسیار آسان است ولی برای قلب دغل کار سخت و دشوار است. الله ﻷما و همه‌ی برادرانمان را از آن حفظ کند» [۲۳].
و کرمانی/می‌گوید:
«از جمله‌ی ایمان این است که هرآنچه از بدی‌ها را که برای خود بد می‌دانی برای برادرت نیز بد بدانی و آن را به یاد او نیاوری زیرا محبت نسبت به یک چیز مستلزم ناپسنددانستن نقیض آن است و ذکرنشدن این مطلب در حدیث به خاطر عدم نیاز به ذکر آن است» [۲۴].
کسی که برای برادرش خوبی بخواهد و از بدی رساندن به او ناراضی باشد به برادرش ناروا نمی‌گوید زیرا آزردن او در واقع بدی کردن به اوست و به جای اینکار او را دوست داشته و خوبی‌هایش را بیان می‌کند و این کار نشانه‌ی ایمان است.
[۲۲] صحیح بخاری (ح۱۳) و صحیح مسلم (ح ۷۱). [۲۳] امام نووی در شرح صحیح مسلم ذکر می‌کند (ح ۷۱). [۲۴] فتح الباری (۱/۵۸).