۱۳- اشتیاق در همراه‌شدن با جماعت مسلمانان زیرا اتحاد مسلمانان فرض است و اختلاف آن‌ها حرام
الله ﻷمی‌فرماید:
﴿وَٱعۡتَصِمُواْ بِحَبۡلِ ٱللَّهِ جَمِيعٗا وَلَا تَفَرَّقُواْۚ﴾[آل عمران: ۱۰۳].
«و همگی به رشته (ناگسستنی قرآن و سنت) خدا چنگ زنید و پراكنده نشوید».
و می‌فرماید:
﴿إِنَّ ٱلَّذِينَ فَرَّقُواْ دِينَهُمۡ وَكَانُواْ شِيَعٗا لَّسۡتَ مِنۡهُمۡ فِي شَيۡءٍۚ﴾[الأنعام: ۱۵۹].
«بی‌گمان كسانی كه آئین (یكتاپرستی راستین) خود را پراكنده می‌‌دارند (و آن را با عقائد منحرف و معتقدات باطل به هم می‌آمیزند) و دسته دسته و گروه گروه می‌شوند (و هر دسته و گروهی از مكتبی و مذهبی پیروی می‌‌كنند) تو به هیچ وجه از آنان نیستی».
و رسول اللهصمی‌فرماید:
«من فارق الجماعة وخالف الطاعة مات میتة جاهلیة» [۳۷].
«هرکس از جماعت مسلمانان جدا شود و از اطاعت (امیر آن‌ها) سرپیچی کند بر مرگ جاهلیت می‌میرد».
این نصوص، اجتماع بر حق را واجب و تفرقه را حرام می‌کند و نسبت به آن هشدار می‌دهد.
امام الطحاوی/می‌گوید:
«و از سنت و جماعت پیروی کرده و از تکروی، اختلاف و تفرقه اجتناب می‌کنیم» [۳۸].
شیخ الإسلام ابن تیمیه/می‌گوید:
«هرگاه مسلمان در شهری از شهرهای مسلمانان داخل شد بر او واجب است که نماز جمعه و جماعت را با آن‌ها بخواند، دوستشان داشته و با آن‌ها دشمنی نکند و اگر در میانشان شخص گمراه یا فاسدی دید که می‌توانست او را راهنمایی کند، باید این کار را انجام دهد و درغیر این صورت الله هرکس را بر اساس توانایی‌اش مکلف می‌کند» [۳۹].
این‌ها بعضی از ضابطه‌هایی بود که شایسته است شخص مسلمان آن را در برخورد با برادران مسلمان و دعوتگران به سوی الله رعایت کرده تا ایمان خود و وحدت امت را حفظ کند.
از الله می‌خواهم که مفید واقع شده و آن را خالصانه برای خودش قرار دهد وصلی الله وسلم علی نبینا محمد وعلی آله وصحبه وسلم.
[۳۷] صحیح مسلم (ح ۱۸۴۸). [۳۸] شرح الطحاویة (۵۴۴). [۳۹] الفتاوی (۳/ ۲۶۸).