۱۲- اینکه در مورد امورغیبی با احتیاط کامل رفتار کند
تا اینکه حقیقتی را نفی نکرده یا خرافاتی را اثبات نکند.
غیب چیزی است که از طریق دلیل صحیح ثابت شود و خرافات چیزی است که دلیل صحیحی ندارد.
الله ﻷمی‌فرماید:
﴿الٓمٓ ١ ذَٰلِكَ ٱلۡكِتَٰبُ لَا رَيۡبَۛ فِيهِۛ هُدٗى لِّلۡمُتَّقِينَ ٢ ٱلَّذِينَ يُؤۡمِنُونَ بِٱلۡغَيۡبِ وَيُقِيمُونَ ٱلصَّلَوٰةَ وَمِمَّا رَزَقۡنَٰهُمۡ يُنفِقُونَ ٣﴾[البقرة: ۱- ۳].
«الم- این كتاب هیچ گمانی در آن نیست و راهنمای پرهیزگاران است؛ آن كسانی كه به دنیای نادیده باور می‌‌دارند، و نماز را به گونه‌ی شایسته می‌‌خوانند، و از آنچه بهره آنان ساخته‌ایم می‌‌بخشند».
و می‌فرماید:
﴿وَلَا تَقۡفُ مَا لَيۡسَ لَكَ بِهِۦ عِلۡمٌۚ إِنَّ ٱلسَّمۡعَ وَٱلۡبَصَرَ وَٱلۡفُؤَادَ كُلُّ أُوْلَٰٓئِكَ كَانَ عَنۡهُ مَسُۡٔولٗا ٣٦﴾[الإسراء: ۳۶].
«از چیزی دنباله‌روی مكن كه از آن ناآگاهی. بی‌گمان (انسان در برابر كارهائی كه) چشم و گوش و دل همه (و سایر اعضاء دیگر انجام می‌دهند) مورد پرس و جوی از آن قرار می‌گیرد».