اسلام اجازه نمی‌دهد پیک دشمن کشته شود
وقتی دو پیک مسیلمه کذاب که به دروغ ادعای پیامبری می‌کرد، نزد رسول خدا ج آمدند و با آن روش زشت حرف‌های بسیار ننگینی را نزد رسول خدا ج به زبان راندند، آن مقام رحمت و مردانگی فرمودند: «اگر کشتن پیک شایسته من می‌بود، حتما شما را می‌کشتم!».
اگر دشمن شمشیر بر زمین نهاده، پرچم صلح برافراشت، مسلمانان باید با دشمن خود صلح کنند واز ادامه خونریزی دوری جویند. خداوند متعال می‌فرمایند: ﴿وَإِن جَنَحُواْ لِلسَّلۡمِ فَٱجۡنَحۡ لَهَا وَتَوَكَّلۡ عَلَى ٱللَّهِۚ إِنَّهُۥ هُوَ ٱلسَّمِيعُ ٱلۡعَلِيمُ ٦١﴾[الأنفال: ۶۱]. ترجمه: «اگر آنان به صلح گرایش نشان دادند، تو نیز بدان بگرای (و در پذیرش پیشنهاد صلح تردید و دودلی مکن و شرائط منطقی و عاقلانه و عادلانه را بپذیر) و بر خدای توکل نمای که او شنوای (گفتار و) آگاه (از رفتار همگان) است».
اسلام به سربازانش دستور داده کشته‌های مشرکان را دفن کنند وبه آن‌ها فحش وناسزا نگویند،چرا که در بدگویی به مردگان هیچ فایده‌ای نیست وتنها باعث رنجش وآزارده شدن بازماندگانشان می‌شود.
اگر کسی از کافران اسلام آورد و امانت‌هایی از کافرانی که با مسلمانان در جنگ وستیزند در دست داشت، ویا با آن‌ها عهد وپیمانی داشت باید امانت‌ها را بازگردانده به عهد و میثاق‌هایش وفادار باشد.
هرگز جنگ در اسلام فرصتی برای چپاول وخونریزی نیست، بلکه فرصتی است طلایی برای به نمایش گذاشتن اخلاق و ویژگی‌های والای دین مبین اسلام.
اگر کسی از کافران مسلمان شد و در زمان کفر ودشمنیش با اسلام چیزهایی از مسلمانان به غنیمت برده، یا گرفته، مسلمانان حق ندارند از او پس بگیرند.
مسلمانان در جنگ حق ندارند کشتزارها را ویران کنند ویا حیوانات را جز برای استفاده درست سر ببرند.
ارتش اسلام موظف است پیش از شروع جنگ دشمن خود را به صلح وآرامش، ورعایت آزادی افراد، دعوت کند تا اجازه دهد صدای توحید وایمان خداوندی براحتی به گوش بندگان خدا رسد، وسد راه ایمان آوردن انسان‌ها نشود. اگر چنانچه سپاه کفر در مقابل آزادی‌های فردی واجتماعی انسان‌ها سر تسلیم فرود آورد،وسد راه صدای حق نشد، واز قلدری واستبداد وظلم وستم دست کشید، واسلام آورد، سپاه اسلام حق ندارد با آن‌ها به جنگ وستیز پردازد.
مسلمانان حق ندارند در میدان مبارزه کسی را که شهادت به وحدانگی خداوند داده به رسالت پیامبر اعتراف کرد، را به قتل برسانند، حتی اگر این شهادت را از روی ترس وبرای نجات جان خود برزبان رانده باشد.
این‌ها شمه‌ای است گذرا از اخلاق وویژگی‌های دین مبین اسلام که آن‌ها را چون حق مسلم برای کافران دانسته بر مسلمان واجب الإجرا کرده است!
آیا پس از این گزارش فهرست وار از زندگی رسول اکرم ج و اخلاق آن جناب می‌توان ایشان یا دین مبین اسلام را به خونریزی وشدت وتروریسی وسایر صفت‌های زشتی که امروزه بر سر زبانای رسانه‌های گروهی جهان غرب ومغرضان وکینه توزان و حاقدان است متهم ساخت؟!