بَابُ اَلْوُضُوءِ
بابی است در بیان احکام وضو
وُضو: به ضم واو به معنی دست نماز و شستن اعضای مخصوص با نیت آن است، وَضو: به فتح واو همان آب وضو گرفتن است.
وضو: از وضاءت و روشنایی است؛ چنان‌که می‌گویی: (فلان وضيء الوجه): «فلانی روشن چهره است».
وضو به گونه‌ای که مسلمانان انجام می‌دهند از خصایص این امت است.
دلیل آن از قرآن
آیه‌ی:
﴿يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ إِذَا قُمۡتُمۡ إِلَى ٱلصَّلَوٰةِ فَٱغۡسِلُواْ وُجُوهَكُمۡ وَأَيۡدِيَكُمۡ إِلَى ٱلۡمَرَافِقِ وَٱمۡسَحُواْ بِرُءُوسِكُمۡ وَأَرۡجُلَكُمۡ إِلَى ٱلۡكَعۡبَيۡنِۚ﴾ [المائدة: ۶].
«ای مردمی که ایمان آورده‌اید ـ ای مؤمنان ـ هرگاه که خواستید به سوی نماز برخیزید، باید وضو بگیرید، به این‌که بشویید روهایتان، از رستنگاه موی سر تا چانه و از گوش تا گوش، و بشویید دست‌هایتان تا دو آرنج، که دو آرنج هم شسته شود، و دست تر بکشید به سرهایتان، به همه‌ی سر یا قسمتی از سر، و بشویید پاهایتان تا دو کعب که دو کعب هم شسته شوند».
و در آخر آیه می‌‌آورد:
﴿مَا يُرِيدُ ٱللَّهُ لِيَجۡعَلَ عَلَيۡكُم مِّنۡ حَرَجٖ وَلَٰكِن يُرِيدُ لِيُطَهِّرَكُمۡ وَلِيُتِمَّ نِعۡمَتَهُۥ عَلَيۡكُمۡ لَعَلَّكُمۡ تَشۡكُرُونَ٦﴾ [المائدة: ۶].
«خدای متعال از فرض کردن وضو برای نماز و بدن شستن برای پاکی از جنابت و تیمم وقتی که آب نباشد هیچ یک از این‌ها را برای انداختن شما به مشقت و سختی قرار نداد، بلکه این احکام را مقرر داشت تا این‌که شما مسلمانان را پاکیزه سازد و نعمت‌های خود را بر شما تکمیل نماید تا به درستی این احکام را دریابید و آن را به قصد طاعت خدا انجام دهید تا سپاس خدا را به جا آورید».
دلیل آن از حدیث صحیح
قال رسول اللهص: «إن الله لاَ يَقْبَلُ صَلاَةَ أَحَدِكُمْ إِذَا أَحْدَثَ حَتَّى يَتَوَضَّأَ» رواه البخاري ومسلم.
«وقتی که یکی از شما بی‌وضو شد، خدا نماز او را نمی‌پذیرد تا این‌که وضو بگیرد». یعنی شرط اساسی نماز وضو است و هیچ نمازی بدون وضو صحیح نمی‌شود. دلیل دیگر فعل حضرت رسول اللهص است که هیچ نمازی را بدون وضو نخواند. والله اعلم.