چرا قرآن؟
انبیاء ‡همگی معصوم هستند، به همین جهت خواب و رؤیاهایشان صادق است و آنچه را كه ببینند، به مثابه‌ی وحی می‌باشد.
حضرت عایشه لنیز طبق گفته‌ی خویش انتظار داشت كه برائتش در خواب و رؤیای رسول‌الله جنمایان گردد و اصلاً انتظار نزول آیات قرآن را در شأن خویش نداشت.
اما پروردگار چیز دیگری اراده كرده بود. او می‌خواست نام عایشه ی صدیقه لرا تا قیامت زنده نگه دارد، و در هر عصر و زمانی، پاكی و صداقت و ایمان او را برای نسل‌های آینده بازگو كند. تا دیگران از ذكر نامش فیض ببرند، ثواب حاصل كنند و با یادش به این مادر مهربان، عشق بورزند.
از طرف دیگر اگر برائت عایشه لدر خواب و رؤیا برای رسول‌الله جظاهر می‌شد، ممكن بود عده‌ای ضعیف‌الایمان تحت تأثیر تبلیغات منفی منافقان قرار گیرند، مبنی بر اینكه این داستان را (برائت عایشه ل) محمد جاز خود درآورده است. و به شكلی جای شک و شبهه باقی می‌ماند، اما با نزول آیات قرآن و ثبت آن در سوره‌ی نور، كسی نمی‌تواند آن را انكار كند. بلكه هر دشمن متعصبی نیز از قبول آن چاره‌ایی ندارد؛ چراكه عدم قبول برائت عایشه لیعنی قبول نكردن آیات قرآن و این به معنای كفر و الحاد است.
امام طبری می‌فرماید:
«خداوند سبحان پاكی و برائت چهار نفر از دوستان خویش را به چهار وسیله ثابت كرده است:
۱) حضرت یوسف ـ ÷ـ را به وسیله‌ی شاهدی از اهل زلیخا، تبرئه نموده، آنجا كه می‌فرماید: (وَ شَهدَ شَاهد من اَهلهَا).
۲) حضرت موسی ـ ÷ـ را از عیب‌جویی یهود تبرئه كرد كه می‌گفتند: در بدن موسی عیب‌هایی وجود دارد كه در موقع غسل خود را می‌پوشاند، ولی خداوند سنگی را كه لباس‌های موسی در وقت غسل كردن بر روی آن قرار داشت، به حركت درآورد تا یهودیان بدن موسی را ببینند و او را از عیب مبری یافتند.
۳) حضرت مریم ـ علیهاالسلام ـ را با نطق آوردن عیسی ÷ كه طفل شیرخواری بود، تبرئه نمود كه عیسی ÷گفت: «من بنده‌ی خدا هستم».
۴) حضرت عایشه لرا با آیات صریح و غیرقابل انكار كه ذكر شده است و تا دنیا باقی است، مردم آن آیات را در قرآن خواهند خواند، برائت نمود» [۱۶].
[۱۶] تفسیر جامع البیان، امام طبری، ذیل آیات سوره نور.