لطف و رحمت پروردگار هميشه با مؤمنان است
﴿وَلَوۡلَا فَضۡلُ ٱللَّهِ عَلَيۡكُمۡ وَرَحۡمَتُهُۥ فِي ٱلدُّنۡيَا وَٱلۡأٓخِرَةِ لَمَسَّكُمۡ فِي مَآ أَفَضۡتُمۡ فِيهِ عَذَابٌ عَظِيمٌ ١٤﴾[النور: ۱۴].
«اگر تفضل و مرحمت خدا در دنیا (با عدم تعجیل عقوبت) و در آخرت (با مغفرت) شامل حال شما نمی‌شد، هر آینه به سبب خوض و فرو رفتنتان در كار تهمت، عذاب سخت و بزرگی گریبان‌گیرتان می‌گردید».
۱) انسان مؤمن باید بداند كه اگر لطف و رحمت خداوندی شامل حالش نشود، خیلی زود به هلاكت و نابودی می‌رود، آن هم به سبب اعمال ناشایست خودش، اما پروردگار مهربان در تمام احوال با لطف و كَرَم خویش دست او را می‌گیرد و از پرتگاه‌های گمراهی و بدبختی او را نجات می‌دهد.
۲) انسان مؤمن باید مواظب باشد آنچه به ذهنش خطور می‌كند بر زبان نیاورد؛ چراكه ممكن است این سخنان بی‌اساس، سَرَش را به باد دهد و عذاب الهی را در دنیا و آخرت شامل حالش كند. پس در این مورد هم لطف و رحمت الهی است كه انسان را به خاطر تمامی گفته‌هایش عذاب نمی‌دهد، وگرنه در مقابل آن تهمت‌های ناروا و آن سخنان بی‌اساس كه آدمی بر زبان جاری می‌گرداند چه بسا دچار عذاب‌های دردناكی شود.