قاعدۀ سیزدهم: رؤیا رازی است که خداوند بوسیلۀ فرشته نزد بیننده خواب بودیعه می‌گذارد
رؤیا رازی است که خداوند بوسیلۀ فرشته نزد بیننده خواب بودیعه می‌گذارد پس نباید بازگو شود مگر نزد عالمی یا ناصحی.
سبب آن -والله اعلم- اینست که بوسیله انسان جاهلی یا حاسدی تعبیر نشود و چیزی واقع شود که عاقبتش خیر نباشد. اما اگر در جلسۀ طالبان علم یا خردمندان بازگو شود اشکالی ندارد، چون صحابه همیشه رؤیاهای خود را در حضور دیگران تعریف می‌کردند.
نمونۀ آن، داستان یوسف؛ با برادرانش است، آنگاه که پدرش می‌گوید: ﴿لَا تَقۡصُصۡ رُءۡيَاكَ عَلَىٰٓ إِخۡوَتِكَ فَيَكِيدُواْ لَكَ كَيۡدًاۖ﴾[یوسف: ۵].
«خواب خود را براى برادرانت بازگو مکن که براى تو نقشه (خطرناکى) مىکشند».