قاعدۀ سی و چهارم: بیننده خواب سزاوارتر است نسبت به خواب خود
بیننده خواب سزاوارتر است نسبت به خواب خود از کسی که خواب به او دیده میشود هر چند سهمی در تعبیر داشته باشد:
خواب، مختص به بینندۀ خواب است هر چند برخی اوقات غیر او نیز میتواند استفاده کند. همچنانکه پیامبرصمیفرماید: «رؤيا الرجل الصالح يراها أو تُرى له جزءٌ من ستة وأربعين جزءً من النبوة». [البخاری: ۸/۶۸].
خوابی که شخص صالحی میبیند یا برای او دیده میشود، جزئی از چهل و شش جزء نبوت است.
مثال:
از ابن سیرین/سؤال شد در مورد زنی که در خواب دختر مردۀ خود را دیده و به او گفته: دخترم! چه عملی را از همه نیکوتر یافتی؟ دختر گفت: ای مادر عزیزم! بر توست که گردو را بین مساکین تقسیم کنی!
ابن سیرین گفت: باید این زن، کنزی را که پیش خود دارد بیرون آورد و آن را صدقه دهد. زن گفت: استغفرالله العظیم. حقیقتاً کنزی نزد من است که آن را در زمان طاعون دفن کردهام. [تفسیر الواعظ: ۳۹۶].
پس رؤیا مختص زن است، ولی دختر فوت شدهاش نیز از صدقهی او بهرهمند میشود.