قاعدۀ بیست و نهم: رؤیا عامّه است
رؤیا عامّه است اگر در مورد نشانهای هستی یا نشانهای ویژه و ممتاز باشد: نشانه‌های هستی مانند: خورشید گرفتگی، ماه گرفتگی، زلزله و باران.
نشانه‌های ویژه مانند: منارۀ مسجد، کعبه و مکان‌های مقدس، یا آپارتمان‌های بلند، یا هر امر خیر یا شری که به امت اسلامی مربوط شود، و همچنین خواب حاکم مملکت یا خواب علماء. تبعات رؤیای عامّه متوجه شخص بینندۀ خواب می‌شود. یعنی؛ رؤیای عامّه شامل عموم و خصوص است.
مثال:
از أنسسروایت شده: که رؤیا پیامبر را به شگفتی وا می‌داشت و فرمودص: «هل رأى أحد منكم رؤيا اليوم»: «کسی از شما امروز خواب دیده؟» عائشهلگفت: در خواب دیدم که سه ماه در حجرۀ من افتادند. پیامبرصفرمود: «إن صدقت روياك دفن في بيتك ثلاثة هم أفضل ـ أو خير ـ أهل الأرض»: اگر خواب صادق باشد سه نفر از بهترین اهل زمین در منزل شما دفن خواهند شد. وقتی که پیامبرصفوت کرد و در حجره‌ی عائشه دفن شد، ابوبکرسگفت: این، یکی از سه ماهت که بهترین آنها است، و بعداً ابوبکر و عمربنیز در آنجا دفن شدند. [المستدرک: الحاکم: ۳/۶۰].
روایت شده که عمرسیک نفر قاضی را به شام فرستاد. قاضی در راه برگشت. عمرسگفت: چرا برگشتی؟ قاضی گفت: در خواب دیدم که خورشید و ماه باهم می‌جنگند، و ستاره‌ها برخی با خورشید هستند و برخی با ماه.
عمرسفرمود: شما با کدام یکی بودی؟ گفت: با ماه، عمرسفرمود: برو بیرون و هرگز برای من کار مکن، و سپس این آیه را تلاوت کرد: ﴿فَمَحَوۡنَآ ءَايَةَ ٱلَّيۡلِ وَجَعَلۡنَآ ءَايَةَ ٱلنَّهَارِ مُبۡصِرَةٗ﴾[الإسراء:۱۲].
«نشان شب را محو کردیم و نشان روز را تابان. این مرد در جنگ صفین در کنار اهل شام جنگید تا به قتل رسید». [اصابه: ابن حجر ۱/۶۵۶].