اصل ششم: ایمان به قدر برای هیچکس حجت واقع نمی‌شود
۲۷- ایمان به قدر برای هیچ احدی حجت واقع نمی‌شود و نمی‌تواند با استفاده از آن شانه از زیر بار مسئولیت تکلیف خالی کند.
﴿قُلۡ فَلِلَّهِ ٱلۡحُجَّةُ ٱلۡبَٰلِغَةُۖ فَلَوۡ شَآءَ لَهَدَىٰكُمۡ أَجۡمَعِينَ ١٤٩﴾[الأنعام: ۱۴۹].
«بگو تن‌ها خداوند صاحب حجت بالغه [۱۱]است پس اگر بخواهد همگی شما را هدایت خواهد کرد».
در واقع این اصل، یکی از اصول ضروری دین است چو اگر قَدَر اتمام حجت واقع نمی‌شد می‌بایست خداوند هیچ احدی را عذاب ندهد و از آنجا که ثواب برای مسلمانان و عقاب برای کفار ثابت و انکارناپذیر است و هر دو گروه در قبال اعمال خود مسئولیت دارند چنانکه در اصل پنجم توضیح دادیم پس احتجاج به قدر به منظور سلب مسئولیت از خود و شانه از زیر بار آن خالی کردن باطل و فاقد اعتبار است.
[۱۱] حجت بالغه: دلیل قوی، دلیلی که در اوج و انتهای قوت باشدۀ بواسطه‌ی ارسال پیغمبران و نزول کتاب‌های آسمانی. (مفردات)