حضرت حسن و امامت!
بعد از علی ابن ابی طالبس(امام اول شیعیان دوازده امامی) پسر بزرگ ایشان حضرت حسنسبه امامت رسید، اما شگفت انگیز است که امام دوم با اختیار خود و با رغبت و رضایت خودش به نفع کسی که از دید شما (نعوذ بالله) کافر بود از خلافت (در اصل همان امامت) عقب نشینی کرد، تا اینکه به تعبیر شما جان خودش را نجات دهد!!.
اگر فرضیه شما یعنی منصب سلسله وار امامت را بپذیریم به نظر شما این اقدام حضرت حسن، امت را دچار سردرگمی نمی‌کند؟! پاسخ را به عاقلان می‌سپاریم. ما که در چنین موارد سخنی جز این نداریم که بگوییم خدایا تو پاک و منزه از هر عیب و نقصی هستی و آنچه در شأن تو جسارت مستقیم و یا غیر مستقیم می‌شود ما از آن بیزاریم و می‌گوییم این افسانه امامت دروغ و بهتان بزرگی است که خدا و رسولش از آن بیزارند.
اجازه دهید بپرسیم که آیا فرصت آن فرا نرسیده که عاقلان هر مذهب، عقاید موروثی خود‌شان را بر کتاب خدا عرضه کنند و در پرتو نور قرآن راه هدایت را جستجو نمایند؟! آیا فرصت آن فرا نرسیده که ما خود و خانواده و جامعه را از طلسم این دریای متلاطم روایات دروغین که قرن‌هاست سبب تفرقه و اختلاف و کینه پروری در میان امت اسلامی شده نجات بخشیم؟!.
ما که امیدواریم عاقلان بیندیشند و تصمیم بگیرند و از خداوند غالب و برتر بعید نیست که چنین توفیقی نصیب فرماید زیرا الله یگانه و یکتاست که به راه راست هدایت می‌کند.