تعداد (مقام و) درجه‌های بهشت
در حدیثی که ابو هریرهس از رسول خداص روایت می‌کند، آمده است: «در بهشت صد درجه (و مقام ) وجود دارد که مابین هردو مقام مسیر صد سال می‌باشد» [۹].
ابو سعید خدریس از رسول خداص روایت نموده که فرمودند: «صاحب قرآن هنگامی که به بهشت وارد شود به وی گفته می‌شود: بخوان و بالا برو، پس می‌خواند و با قرائت هر آیه‌ای یک درجه بالا می‌رود، تا اینکه آخرین آیه‌ای که ازبر دارد می‌خواند» [۱۰].
معنای این حدیث چنین می‌شود که در درجات و مقام‌های بهشتی به تعداد آیات قرآن می‌باشد. و لذا از حضرت عایشهل نیز روایت شده که فرموده است: همانا تعداد درجات بهشت به تعداد آیات قرآنی است بنابرین هیچ کس بالاتر از کسی که قرآن را بخواند نیست [۱۱].
امام ابن حجر عسقلانی/می‌گوید: سخن پیامبرص که در بهشت صد درجه وجود دارد، بر این دلالت نمی‌کند که تمام درجات بهشت صد تا می‌باشد، و بیش از آن وجود ندارد چون در حدیث آن را نفی نکرده است [۱۲].
امام مناوی/ در این باره می‌گوید: هیچ گونه تعارضی بین این حدیث که در بهشت صد درجه است و بین احادیثی که بر افزون بود دلالت می‌کند، وجود ندارد، چونکه در حدیث قاری قرآن آمده است که، با خواندن هر آیه‌ای یک درجه بالا می‌رود و تا اینکه آخرین آیه را می‌خواند، پس آن صد درجه درجات بلند و بالا می‌باشد و هر کدام از آن‌ها شامل درجاتی کوچک نیز است، که در میان هردو درجه مسافت صد سال می‌باشد، و در یک روایت: پانصد سال، و در روایتی دیگر: کم‌تر یا بیشتر آمده است که هیچ نوع تناقضی وجود ندارد، زیرا که بر حسب حرکت و سرعت و کندی می‌باشد و رسول خداص برای نزدیک نمودن به فهم دیگران فرموده یا خطاب به هر مؤمنی است که شایسته هر مقامی باشد [۱۳].
همچنین می‌توان بین حدیث ابو هریره و حدیث ابوموسی چنین جمع نمود که حدیث اول به مجاهدین تعلق دارد، چونکه در حدیث دیگری توضیحش آمده است: همانا در بهشت صد درجه و مقام وجود دارد که خداوند آن‌ها را برای مجاهدان فی سبیل الله آماده نموده است فاصله بین هردو درجه مانند فاصله بین آسمان و زمین است، پس هرگاه از خداوند خواستید پس فردوس را بخواهید، زیرا که بهترین و بالاترین نقطه‌ی بهشت است و عرش رحمان بر فوق آن قرار دارد و جوی‌های بهشتی از آن سرچشمه می‌گیرند [۱۴].
بنابراین، تعداد درجه‌ها و مقام‌های بهشتی به تعداد آیات قرآنی می‌باشد همانگونه که حضرت عایشهل فرمودند، یعنی بیش از ۶۲۰۰ شش هزار و دویست درجه می‌باشد.
[۹] سنن ترمذی (۲۵۲۹) صححه الألبانی (صحیح الجامع ۴۲۴۵). [۱۰] سنن ابن ماجه (۳۷۸۰) صحیح الجامع (۸۱۲۱). [۱۱] مسند احمد (۱/۳۵۶) شعب ایمان بیهقی (۱۹۹۸). [۱۲] فتح الباری (۲/۳۸۱). [۱۳] فیض القدیر، مناوی (۴/۴۴۷). [۱۴] مسند احمد (۲۴/۱۹۰) فتح الربانی ، بخاری (۲۷۹۰).