۱۶- شانزدهمین عمل: غذا دادن
یکی از اعمالی که درجات مؤمن را در بهشت بلند می‌سازد همانا غذا دادن به مستمندان است، در این زمینه حدیثی طولانی آمده که در آن ذکر شده که، سه چیز سبب رفع درجات مؤمن در بهشت می‌گردد که عبارتند از: غذا دادن به مستمندان، با نرمی (وخوش اخلاقی) صحبت کردن و نماز تهجد.
بسیاری از سلف در حالی که خود به غذا نیاز مبرم داشتند به مساکین و ایتام و فقراء و اسراء غذا می‌دادند.
ربیع بن خثیم روزی درخواست حلوی نمود هنگامی که برایش آوردند، فقرا را فرا خواند و به آن‌ها داد، اهل خانه‌اش به وی گفتند: ما را خسته نمودی و نخوردی؟ اوگفت: آیا بجز من کسی دیگری خورده است؟ هدفش این بود که اجر و پاداشش به او می‌رسد، هر چند که کسی دیگری خورده باشد و یکی دیگر از بزرگان هنگامی که غذای خوش مزه برایش آماده کردند همه‌اش را به فقرا داد، اهل خانه‌اش به او گفتند: ما را خسته نمودی و چیزی از آن نخوردی؟ اوگفت: اگر از آن خورده بودم اکنون در دستشویی بود و حالا که به دیگران داده ام نزد خداوند ذخیره است [۱۴۶].
بنگر آنان چگونه بودند! و چگونه برای بدست آوردن درجات بهشت بر یکدیگر سبقت می‌جستند، امروز می‌بینم که چه بسیارند کسانی که غذاهای فراوان و میوه‌های خوب را بیرون می‌ریزند مخصوصاً در عروسیها و جشنها، بخاطر اینکه بیش از حاجت و نیاز آنان است و از اینکه بین فقرا و مستمندان تقسیم کنند سستی و تنبلی می‌کنند.
باید دانست که غذا دادن منحصر به انسان‌ها نیست بلکه می‌توان به حیوانات و پرندگان نیز غذا داد، زیرا که به هر زنده جانی غذا یا آب دهی اجر صدقه برایت نوشته می‌شود. اگر ما اموال صدقه و زکات مال را بخوبی ادا می‌نمودیم و درست اداره می‌کردیم، می‌توانستیم گرسنگی در جهان را ریشه کن نماییم.
[۱۲۷] مسند احمد (۱۹/ ۵۵) و بخاری (۵۳۵۳ و۶۰۰۶) و مسلم (۲۹۸۲). [۱۲۸] امام احمد (۶/۱۶۶) و امام بخاری (۹۶۹) روایت کرده است. [۱۲۹] مسند احمد (۲/۲۱۵) و بخاری (۵۲۷، ۲۷۸۲، ۵۹۷۰) و مسلم (۸۵). [۱۳۰] مسند احمد (۱۹/۳۶) و بخاری (۳۰۰۴) و مسلم (۲۵۴۹). [۱۳۱] بخاری در ادب مفرد با تصحیح آلبانی در صحیح ادب المفرد (۴). [۱۳۲] فیض القدیر، مناوی (۳/۱۹۹). [۱۳۳] مسند احمد (۹/۵۸) و ابو داود (۲۹۳۶) و ترمذی (۶۴۵) صحیح الجامع (۴۱۱۷). [۱۳۴] روایت طبرانی و سیوطی آن حسن دانسته در جامع القدیر (۲۶۶۹). [۱۳۵] مستدرک حاکم (۱/۹۱) و تصحیح آلبانی در صحیح الجامع (۶۱۸۴). [۱۳۶] حاکم (۱/۴۸۲) و تصحیح آلبانی درصحیح الجامع (۱۵۹۹). [۱۳۷] طبرانی و تصحیح آلبانی در صحیح الجامع (۲۶۱۱). [۱۳۸] طبرانی در معجم و تصحیح آلبانی در صحیح الجامع (۷۰۴۴). [۱۳۹] در شماره ۷۵ گذشت. [۱۴۰] طبرانی (۶۱۴۳) ابونعیم در حلیه (۶/۱۷۶) و آلبانی در صحیح الترغیب (۳۳۰) آن را حسن لغیره دانسته است. [۱۴۱] طبرانی در معجم کبیر (۱۳۶۴۶) و آلبانی در صحیح الجامع (۱۷۶) حسن دانسته است. [۱۴۲] روایت ابن نجار و آلبانی آن را در صحیح الجامع (۱۰۹۵) صحیح دانسته است. [۱۴۳] مسند احمد (۱۴/۱۰) و ترمذی(۱۶۲۱) و تصحیح آلبانی در صحیح الجامع (۶۶۷۹). [۱۴۴] در شماره ۵۶ گذشت. [۱۴۵] حاکم (۳/۱۹۳) و آلبانی در صحیح الجامع (۳۶۷۰) آن را حسن دانسته است. [۱۴۶] اختیار الأولی فی شرح حدیث اختصام الملاء الأعلی ابن رجب (ص ۷۹).