۳۵٧٧- قاعده دوم
اگر بر احتساب فسادی بزرگتر از فساد موجود، مترتب گردد یا صلاح و مصلحت بزرگتری از مصلحتی که انتظار میرود، از دست برود این احتسابی نیست که اسلام به آن فرمان داده و انجام آن هم روا نیست. البته باتوجه به تفاوت انسانها، احوال و موقعیتها نیز متفاوت خواهد بود و بر محتسب واجب است که به هدف نهایی احتسابش و مقادیر معروف و منکر و آنچه که امید به دست آمدن آن میرود، بیاندیشد و بعد از آن احتساب را انجام دهد یا ترک نماید. این تفصیل درباره واقعهای معین یا فرد مشخصی است اما به نسبت عموم، مرد و زن مسلمان باید امر به معروف و نهی از منکر نمایند.