پرسش‌هایی پیش از آغاز کتاب
من در محیطی بزرگ شدم که از بعضی مساجد آن روزی سه بار صدای اذان و از بعضی روزی پنج بار صدای اذان شنیده می‌شد. این اختلاف من را به فکر فرو می‌برد، و برای من پرسش‌های پیش می‌آمد:
مگر نمازها پنج تا نیست؟
مگر نه اینکه هر نمازی وقتی ندارد؟
مگر نه اینکه هر نمازی بنا بر وقت آن نام گذاری شده است؟
آیا این اوقات در زمان نزول قرآن مشخص نبوده، مگر هر وقتی تعریف مشخصی ندارد که با وقت دیگری فرق می‌کند؟ یا اینکه عرب‌هایی که قرآن به زبان‌شان نازل شده است بدون توجه به وقت آن آن‌ها را نام گذاری کرده‌اند؟
یا اینکه بعضی از اوقات با بعضی دیگر یکی است؟ اگر اوقات با یکدیگر فرق نمی‌کند و هریک معلوم نیست چرا نام‌ها فرق می‌کند؟
به خصوص که اذان و نماز نشانه‌ی بزرگی از نشانه‌های وحدت و همدلی است، و اختلاف ما در آن قطعاً به تفرقه می‌انجامد. و ما با صدای بلند از شیعه سوال می‌کنیم: آیا کسی که پنج نماز را در پنج وقت جداگانه بخواند نمازش باطل است؟
پاسخ: هرگز نه، بلکه نمازش به اتفاق شیعه و سنی صحیح است. پس روشن می‌شود که جمع‌کردن نمازها شرط و لازم نیست.
پس آیا عقلاً و شرعاً جایز است که وحدت و اتحاد را که از بزرگترین واجبات است، قربانی چیزی کنیم که نهایت آن این است که مباح و جایز است؟! اکتفا به سه وقت در نماز کمترین چیزی که در آن وجود دارد این است که مسلمان در مورد صحت ادای بزرگترین وظیفه‌ی دینی شک می‌نماید. اما خواندن نماز در اوقات پنجگانه‌اش این شک را از بین می‌برد و به انسان اطمینان و آرامش می‌دهد.