فصل سوم: شبهات علمای مسیحی در بارۀ تثلیث

﴿وَٱلَّذِينَ يُحَآجُّونَ فِي ٱللَّهِ مِنۢ بَعۡدِ مَا ٱسۡتُجِيبَ لَهُۥ حُجَّتُهُمۡ دَاحِضَةٌ عِندَ رَبِّهِمۡ وَعَلَيۡهِمۡ غَضَبٞ وَلَهُمۡ عَذَابٞ شَدِيدٌ ١٦﴾[الشوری: ۱۶] [۶۱] .

همانگونه که در فصل پیش گفتیم مسیحیانی که در روزگار عیسی÷می‌زیستند، او را پیامبری راستین می‌شمردند و مقام الوهیّت برای وی قائل نبودند. پس از دورۀ مسیح – چنانکه در تاریخ تحوّلات کلیسا آورده‌اند – برخی از مجامع عیسوی، عقیدۀ مزبور را همچنان تبلیغ می‌کردند، بویژه کلیسای یعقوبی در دعوت خود از: «مسیحیت معتقد به پیامبری Christianisme Propbétique» سخن می‌گفت و بر اصالت این اعتقاد تأکید می‌ورزید. کلیسای مذکور بنابر آنچه در آثار مسیحی آمده به یعقوب، یکی از برادران عیسی[۶۲] وابسته بود، و از اینجا می‌توان فهمید که نزدیکان مسیح از عقیده به الوهیّت وی دور بودند همانطور که در رسالۀ بجای مانده از یعقوب به صراحت از «یگانگی خدا»[۶۳] سخن رفته و از عیسی تنها بعنوان: «مسیح خداوند»[۶۴] یاد شده است، و بطور کلی، آموزش‌های آن با رسائل پولس تفاوت دارد.

[۶۱] کسانی که در (یگانگی) خدا – پس از قبول دعوتش – مجادله می‌کنند، دلیل آنها نزد خداوندشان بی‌اعتبار و باطل است ... [۶۲] مریم مقدّس÷پس از زاده شدن عیسی÷بنابر مندرجات انجیل با نامزدش «یوسف» ازدواج کرد و فرزندانی چند آورد که یعقوب یکی از آنها بود. در باب سیزدهم از انجیل متّی آمده است که مردم درباره عیسی می‌گفتند: «آیا این پسر نجّار نمی‌باشد؟ و آیا مادرش، مریم نام نیست؟ و برادرانش یعقوب و شمعون و یهودا و همه خواهرانش نزد ما نمی‌باشند»؟. [۶۳] رساله یعقوب، باب ۲، شماره ۱۹. [۶۴] رساله یعقوب، باب ۱، شماره ۱.