خمینی و گفته‌هایش
رهبر انقلاب ایران و بنیانگذار «حکومت اسلامی» و نایب امام غایب!!، در کتابش «كشف الإسرار»، اصحاب را با چنان صفت‌هایی توصیف می‌کند که آن‌ها را افرادی دنیا پرست، خدانترس، و تحریف کنندگان قرآن و در نهایت کافر می‌شمارد، او در کتابش «كشف الإسرار»می‌گوید: آن‌هایی(صحابه) که جز برای دنیا و ریاست با اسلام و قرآن سروکار نداشتند و قرآن را وسیله‌ی اجرای نیات فاسده خود کرده بودند، ترسی نداشتند که آن آیات را از قرآن بردارند ـ آیاتی که دلالت بر امامت على و امامت ائمه می‌کند - و کتاب آسمانی را تحریف کنند و برای همیشه قرآن را از نظر جهانیان بیندازند، تا روز قیامت این ننگ برای مسلمان‌ها و قرآن بماند و همان عیبی را که مسلمانان به کتاب یهود و نصارا می‌گرفتند، عیناً برای خود این‌ها ثابت شود [۴۲]. و در جایی دیگر می‌نویسد:
آن که فرضاً در قرآن اسم امام را تعیین می‌کرد، از کجا که خلاف بین مسلمان‌ها واقع نمی‌شد، آن‌هایی که سال‌ها در طمع ریاست خود را به دین پیغمبر چسبانده بودند و دسته بندی‌ها می‌کردند ممکن نبود به گفته قرآن از کار خود دست بردارند، با هر حیله بود کار خود را انجام می‌دادند، بلکه شاید در این صورت خلاف بین مسلمان‌ها طوری می‌شد که به انهدام اصل اسلام منتهی می‌شد زیرا که ممکن بود آن‌ها که در صدد ریاست بودند، چون می‌دیدند که به اسم اسلام نمی‌شود به مقصود خود برسند حزبی برضد اسلام تشکیل می‌دادند [۴۳]. و دیگر گفته‌های خمینی در مورد شیخین (ابوبکر و عمر) وذی النورین (عثمان) و سایر اصحابش- که نمی‌توانم آن را در اینجا نقل کنم - برای اطلاع از آن به کتاب فارسی‌اش «کشف الاسرار» مراجعه کنید یا به کتاب شیخ محمد منظور نعمانی «الثورة الإیرانیة، الإمام الخمینی،والشیعة»مراجعه شود، چون نقل کردن آن در اینجا لازم نیست و نیز ممکن هم نیست که همه اینجا نقل شوند.
[۴۲] كشف الإسرار ص ۱۱۴. [۴۳] كشف الإسرار ۱۱۳-۱۱۴.