ایران قدیم و بازتاب عقاید آن
عقیده امامت که حدود و ابعاد آن از نسل و نسب پرستی فراتر می‌رود و تا مقدس قرار دادن و خدا قرار دادن خاندان‌ها پیش می‌رود بازتاب عقاید و باورهای ایران کهن است، در ایران قدیم ریاست و رهبری مذهبی و فرمانروایی منحصر به قبیله «میدیا» بود. سپس در دوران غلبه دیانت زرتشتی و تاثیر آن بر ایران این رهبری به قبیله «مغان »انتقال یافت، ایرانیان در مورد طبقه «کاهنان» بر این باور بودند که آن‌ها سایه خدا در زمین هستند و آن‌ها فقط برای خدمت خدایان آفریده شده‌اند و حاکم و فرمان روا باید از این قبیله باشد، چون ذات خداوند در فردی که از این قبیله باشد مجسم می‌گردد و پست نظارت بر آتشکده حقی است که تنها به این قبیله اختصاص دارد [۸۲].
دکتر احمد امین در کتاب معروفش «ضحی الإسلام»در جلد سوم در مورد عقاید شیعه در باره امام‌شان می‌گوید: ( تعداد زیادی از ایرانیان تشیع را بخاطر این قبول کردند چون آن‌ها در دوران سلطنت شاهنشاهی در ایران به تعظیم و مقدس پنداشتن خانواده پادشاهی خوگرفته بودند وآن‌ها براین باور بودندکه خونی که در رگ‌های پادشاهان و فرمانروایان جاری است از نوع و جنس خون رعیت ومردم نیست، بنابراین وقتی به اسلام گرویدند به پیامبرصچنان می‌نگریستند که به شاهنشاه خود کسری می‌نگریستند و به خانواده پیامبرصچنان نگاه می‌کردند که به خانواده سلطنتی نظر داشتند. وقتی پیامبرصاز دنیا رحلت نمود از دیدگاه آنان خانواده پیامبر بیش از همه سزاوار خلافت و جانشینی او بودند.
[۸۲] ضحی الایلام ج ۳ ص ۳۰٩.