این هم نامگذاری فرزندان و پیوندهای زواجی اهل بیت:
تسمیه فرزندان به نامهای صحابهش می‌تواند یکی از بهترین دلایل محبت اهل بیت به آنان باشد. چون اسم، معرف و معین شخص در بین سایر افراد اجتماع است و تسمیه به اسمای گذشتگان دال بر محبت و گرایش به آنان می‌باشد. معمولاً هیچکس برای فرزندش اسم کسی را که از او نفرت دارد، انتخاب نمی‌کند.
بسیاری از اهل بیت بر فرزندان خود نام بزرگان صحابه را نهاده بودند. ما در تاریخ زندگی این شخصیت‌ها‌ی بزرگ، به چنین اسامی برمی خوریم: «ابوبکر بن علی بن ابی طالب، عمربن علی بن ابی طالب، عثمان بن علی بن ابی‌طالب (این سه نفر با برادر خویش حسین در میدان کربلا شهید شدند)، ابوبکر بن حسن بن علی بن ابی طالب، عمربن حسن بن علی، طلحه بن حسن بن علی (این سه برادر نیز در کربلا با عموی شان، حسین همراه بودند)، عمر بن حسین بن علی بن ابی طالب، عایشه بنت علی بن حسین بن علی بن ابی طالب، عمر بن علی بن حسنش . در نسل عباس و جعفر و مسلم بن عقیل و دیگر اهل بیت نیز این نام‌ها وجو دارند.» [۱۲۷]عایشه بنت جعفر صادقباز زنان مشهور زمان خود بودند.
در پیوندهای زواجی اهل بیت نیز همین حقیقت جلوه دارد. آنان با برقراری پیوند مناکحت با فرزندان صحابهش ثابت کرده بودند که دوستداران صحابهش هستند. به طور مثال امیرالمومنین عمر بن خطابس داماد حضرت علیس و فاطمه زهراءلبود و دخترشان ام کلثوم را در حباله‌ی نکاح خود داشت. فاطمه بنت حسین بن علیس در نکاح نوه‌ی حضرت عثمانس، عبدالله بن عمر بن عثمانس بود.....
[۱۲۷] کشف الغمة: ۲/۳۳۴، الفصول الـمهمة: ۲۸۳ اعلام الوری طبرسی: ۲۰۳ ارشاد مفید: ۱۸۶ تاریخ یعقوبی: ۲/۲۱۳ (به نقل از «رحماء بینهم» اثر صالح درویش: ۱۴ ـ ۱۳).