عقیده‌ای ربانی:
عقاید اسلامی، عقایدی هستند ربانی، برگرفته از کلام خداوند که باطل از هیچ سویی بدان راه نمی‌یابد، از قرآنکریم که استوارترین ستون عقاید و فروزنده ترین مشعل آن‌ها می‌باشد، و از بخش‌های صحیح و اثبات‌شدۀ سنت که روشنگر و مفسر قرآن می‌باشد.
این عقایدساخته و پرداختۀ انجمنی از انجمن‌ها یا ناشی از الحاق قیصره و متمم به وسیلۀ هیأتی از هیأت‌ها و یا املای یکی از پای‌ها نیستند.
هیچکدام از شاگردان محمد ج و هیچکدام از پیشوایان و اندیشمندان بزرگ اسلام حق ندارند که با اِعمال افزایش یا کاهش و یا اصلاح و تعدیل، عقیده اسلامی را تغییر دهند، همان کاری که «سانت پولس» با عقیدۀ مسیحی کرد، تا جایی که برخی نویسندگان غربی مسیحیت کنونی را «مسیحیت پولس»[٢٠] می‌نامند نه مسیحیت عیسی فرزند مریم‘.
و هیچ کنفرانس، مجمع و یا هیأتی با هر جایگاه و مقامی حق ندارد که چیزی بر عقیدۀ اسلامی بیفزاید و یا چیزی از آن بکاهد، همان کاری که مجامع مسیحی بدان دست زدند، پیش از همه کنفرانس مشهور «نیقیه» در سال ٣٠٥ میلادی و کنفرانس‌های پس از آنکه برخی الوهیت مسیح را مقرر نمودند، برخی جایگاه روح القدس را در اشتراک سه‌گانۀ مشهور، یعنی: پدر، پسر و روح القدس معین کردند، برخی قدرت صدور فرمان محرومیت از بهشت و چک‌های آمرزش را به پاپ واگذار نمودند و...
اما عقیدۀ اسلامی فقط از منبع وحی الهی دریافت و برگرفته می‌شود این عقیده همان نظرات راستین یا حقایق در بارۀ هستی و آفریدگار هستی می‌باشد. این عقیده تحت عنوان آنچه در منطق و بلاغت «إنشاء» می‌نامیم، قرار نمی‌گیرد، بلکه در جملۀ «خبر» واقع می‌شود، چرا که از قضایای بزرگ هستی: از خداوند و اسما و صفات او از جان‌های غیب؛ از آیندۀ زندگی و انسان، از جزای اعمال و انواع و روش‌های آن، و جز این‌ها که فراتر از طبیعت ملموس بوده و غیر قابل ادراک با حواس می‌باشند و عقل راه به تفصیل آن نمی‌برد، سخن می‌گوید و از چنین مسائل بزرگی خبر می‌دهد. و اینجاست که کسی جز آنکه آگاهی وی همۀ این‌ها را در برمی‌گیرد، توانایی آگاه‌سازی و خبررسانی در این زمینه را ندارد، آن قدرتمند کسی جز مالک هستی که همان خداوند والامقام می‌باشد، نیست.
اما انسان‌ها که خود از شمار آفریده‌ها قرار می‌گیرند، آگاهی از این موارد غیبی در لیس توانایی‌ها و ویژگی‌های آن‌ها نیست، و چون از این زمینه اظهار نظر نمایند، نظریه‌پردازی آنان فاقد زیربنای علمی و برهانی می‌باشد و قرآن در همین رابطه در رد باورهای مشرکان در بارۀ فرشتگان و دیگر موارد می‌فرماید:
﴿وَجَعَلُواْ ٱلۡمَلَٰٓئِكَةَ ٱلَّذِينَ هُمۡ عِبَٰدُ ٱلرَّحۡمَٰنِ إِنَٰثًاۚ أَشَهِدُواْ خَلۡقَهُمۡۚ سَتُكۡتَبُ شَهَٰدَتُهُمۡ وَيُسَۡٔلُونَ ١٩﴾ [الزخرف: ١٩]. (و فرشتگان را که بندگان پروردگار رحمان هستند، مونث و مادینه می‌پندارند. آیا هنگام آفرینش آن‌ها حضور داشتند؟ گواهی آن‌ها نوشته و ثبت می‌شود و بازخواست خواهند شد!.
و خدای سبحان می‌فرماید:
﴿۞مَّآ أَشۡهَدتُّهُمۡ خَلۡقَ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ وَلَا خَلۡقَ أَنفُسِهِمۡ﴾ [الکهف: ٥١].
«من آنان را نه به هنگام آفرینش آسمان‌ها و زمین و نه به هنگام آفرینش خودشان (در صحنۀ خلقت) حاضر نکرده‌ام».
و خداوند بزرگ می‌فرماید:
﴿يَعۡلَمُ مَا بَيۡنَ أَيۡدِيهِمۡ وَمَا خَلۡفَهُمۡ وَلَا يُحِيطُونَ بِهِۦ عِلۡمٗا ١١٠﴾ [طه: ١١٠].
«خداوند از آنچه مردمان در پیش دارند و از گذشتۀ آن‌ها آگاهی دارد ولی آنان از آفریدگار آگاهی ندارند».
چنانچه کسی از مردم خودسرانه بکوشد چیزی نوین در امر دین و غیب پدید آورد، بنابه دستور خود صاحب این رسالت، تلاش وی به خودش بازپس داده می‌شود، و اینک دستور پیامبر ج:
«مَنْ أَحْدَثَ فِي أَمْرِنَا هَذَا مَا لَيْسَ فِيهِ، فَهُوَ رَدٌّ»[٢١].
«هرکس در این امر ما (اسلام) چیزی که در آن نیست، پدید آورد، دستاوردش باطل و مردود می‌باشد».
و خداوند می‌فرماید:
﴿ٱتَّبِعُواْ مَآ أُنزِلَ إِلَيۡكُم مِّن رَّبِّكُمۡ وَلَا تَتَّبِعُواْ مِن دُونِهِۦٓ أَوۡلِيَآءَۗ﴾ [الأعراف: ٣].
«به دنبال چیزی باشید که از سوی پروردگارتان بر شما نازل شده است، و جز او از اولیا و سرپرستان دیگری پیروی مکنید (و فرمان مپذیرید)».
[٢٠]- پولس نخستین کسی است که مسیحیت را به انحراف کشاند و در دین مسیح ÷ بدعت گذارد. وی یهودی سرسختی بود که پس از دوران عیسی ÷ ایمان آورد و ادعا کرد که مأمور تبلیغ مسیحیت گشته و با حواریون برگزیدۀ عیسی ÷ به مخالفت برخاست. وی امروز در تمام کلیساهای مسیحی تقدیس می‌شود. (مترجم)
[٢١]- متفق علیه.