پایه‌های خانوادۀ صالح:
١- ازدواج با رضایت طرفین و بدون هرگونه فشار و اجبار، و به دور از وارونه‌نمایی و دیگر فریبی متقابل، صورت پذیرد.
٢- حقوق و وظایف با شیوۀ پسندیده، به صورت دوجانبه رعایت و اجرا گردند.
﴿وَلَهُنَّ مِثۡلُ ٱلَّذِي عَلَيۡهِنَّ بِٱلۡمَعۡرُوفِۚ﴾ [البقرة: ٢٢٨].
«زنان به اندازۀ وظایف، از حقوقی برخوردارند (که باید) به صورت پسندیده (رعایت گردد)».
٣- وجود ارتباط مثبت و حسن معاشرت به صورت همیشگی، به ویژه به هنگام احساس نارضایتی و نفرت. خداوند در این خصوص می‌فرماید:
﴿وَعَاشِرُوهُنَّ بِٱلۡمَعۡرُوفِۚ فَإِن كَرِهۡتُمُوهُنَّ فَعَسَىٰٓ أَن تَكۡرَهُواْ شَيۡٔٗا وَيَجۡعَلَ ٱللَّهُ فِيهِ خَيۡرٗا كَثِيرٗا﴾ [النساء: ١٩].
«و با زنان خود خوش‌برخورد و خوش‌اخلاق باشید، و اگر هم مورد پسندتان نبودند (شتاب نکنید و زود تصمیم به جدایی نگیرید) زیرا که چه بسا از چیزی بدتان بیاید، و خداوند در آن خیر و خوبی فراوانی قرار بدهد».
٤- وظیفۀ مرد، سرپرستی، نظارت و پاسخگویی در قبال خانواده می‌باشد:
﴿وَلِلرِّجَالِ عَلَيۡهِنَّ دَرَجَةٞۗ﴾ [البقرة: ٢٢٨].
«مردان (در زمینۀ سرپرستی و نظارت خانواده) بر زنان برتری دارند.
﴿ٱلرِّجَالُ قَوَّٰمُونَ عَلَى ٱلنِّسَآءِ بِمَا فَضَّلَ ٱللَّهُ بَعۡضَهُمۡ عَلَىٰ بَعۡضٖ وَبِمَآ أَنفَقُواْ مِنۡ أَمۡوَٰلِهِمۡۚ﴾ [النساء: ٣٤].
«مردان سرپرست زنانند، چرا که خداوند (برای نظام اجتماعی، مردان را برخی از صفات بر زنان برتری‌هائی بخشیده است و) بعضی را بر بعضی فضیلت داده است، و نیز بدان که خاطر که نفقه و مخارج بر عهدۀ مرد است».
٥- وظیفۀ زن عبارت است از نظارت بر امور داخلی خانواده و پاسخگویی در قبال آن: چنانکه حدیث نبوی متفق علیه می‌فرماید: «همۀ شما به نوعی سرپرست قلمداد می‌شوید و باید در قبال (امور و اشخاص) زیردست خود پاسخگو باشید... مرد سرپرست خانواده بوده و باید در قبال آن پاسخگو باشد و زن هم در خانۀ شوهرش سرپرست بوده و باید در قبال (امور و اشخاص) زیردست خود پاسخگو باشد».
٦- ضرورت توجه و عنایت والدین نسبت به فرزندان‌شان و عدالت‌ورزی میان آنان. چنانکه در حدیث آمده است: «رحمت خداوند بر پدری که فرزندش را در امور نیک یاری می‌نماید». «خداترس و باتقوا باشید و در میان فرزندان‌تان تبعیض قایل نشوید».
٧- ضرورت نیکرفتاری با والدین و خدمتکاری آنان به ویژه نسبت به مادر:
﴿وَوَصَّيۡنَا ٱلۡإِنسَٰنَ بِوَٰلِدَيۡهِ حَمَلَتۡهُ أُمُّهُۥ وَهۡنًا عَلَىٰ وَهۡنٖ وَفِصَٰلُهُۥ فِي عَامَيۡنِ أَنِ ٱشۡكُرۡ لِي وَلِوَٰلِدَيۡكَ إِلَيَّ ٱلۡمَصِيرُ ١٤﴾ [لقمان: ١٤].
«ما به انسان در بارۀ پدر و مادرش سفارش کرده‌ایم (که در حق ایشان نیکرفتار باشد، بویژه مادر، چرا که) مادرش بدو حامله شده است و هر دم به ضعف و سستی تازه‌ای دچار آمده است و دوران شیرخوارگی وی در دو سال پایان می‌یابد (که مادر بازهم فداکاری می‌کند و زحمت می‌کشد. لذا توصیه می‌کنیم) که هم سپاسگزار من و هم سپاسگزار پدر و مادرت باش، و (بدان که سرانجام) بازگشت به سوی من است (و نیکان را جزا و بدان را سزا می‌دهم)».