دعای سجده
۴۱- «سُبْحَانَ رَبِّيَ الأَعْلَى» [۵۷].
«منزّه است پروردگار بزرگ و برتر من» [سه مرتبه هنگام سجده].
۴۲- ((سُبْحَانَكَ اللَّهُمَّ رَبَّنَا وَبِحَمْدِكَ اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِيْ» [۵۸].
«بار الها! تو پاک و منزّهى و تو را ستایش مى‌نمایم. الهى! از تو طلب مغفرت مى‌کنم».
۴۳- «سُبُّوْحٌ، قُدُّوسٌ، رَبُّ الْمَلاَئِكَةِ وَالرُّوْحِ» [۵۹].
«پاک و منزّه است پروردگار فرشتگان و جبرائیل».
۴۴- «اللَّهُمَّ لَكَ سَجَدْتُ، وَبِكَ آمَنْتُ، وَلَكَ أَسْلَمْتُ، سَجَدَ وَجْهِيْ لِلَّذِيْ خَلَقَهُ، وَصَوَّرَهُ وَشَقَّ سَمْعَهُ وَبَصَرَهُ، تَبَارَكَ اللهُ أَحْسَنُ الْخَالِقِيْنَ» [۶۰].
«الهى! براى تو سجده کردم، و به تو ایمان آوردم، و در مقابل فرمان تو تسلیم شدم، چهره‌ام براى پروردگارى که آن را خلق نمود، و صورت بخشید، و آن را زیبا آفرید، و عضو شنوایى و بینائى در آن قرار داد، سجده کرد. با برکت است پروردگارى که بهترین سازندگان است».
۴۵- «سُبْحَانَ ذِيْ الْجَبَرُوْتِ، وَالْمَلَكُوْتِ، وَالْكِبْرِيَاءِ، وَالْعَظَمَةِ» [۶۱].
«پاک است پروردگارى که مالک قدرت، فرمانروایى، بزرگى و عظمت است».
۴۶- «اللَّهُمَّ اغْفِرْلِيْ ذَنْبِيْ كُلَّهُ، دِقَّهُ وَجِلَّهُ، وَأَوَّلَهُ وَآخِرَهُ وَعَلاَنِيَتَهُ وَسِرَّهُ» [۶۲].
«بار الها! همۀ گناهان مرا، اعم از کوچک و بزرگ، اوّل و آخر، آشکار و نهان، ببخشاى».
۴۷- «اللَّهُمَّ إِنِّيْ أَعُوْذُ بِرِضَاكَ مِنْ سَخَطِكَ، وَبِمُعَافَاتِكَ مِنْ عُقُوْبَتِكَ وَ أَعُوْذُ بِكَ مِنْكَ، لاَ أُحْصِيْ ثَنَاءً عَلَيْكَ أَنْتَ كَمَا أَثْنَيْتَ عَلَى نَفْسِكَ» [۶۳].
«بار الها! من از خشمت به خشنودى تو پناه مى‌برم. الهى! از عذابت به عفو تو پناه می‌برم. الهى! از «عذاب خشم» تو، به تو پناه مى‌برم. پروردگارا! آنچنان که حق ستایش تو است، نمى‌توانم آن را بجاى آورم، بدون تردید تو آنچنانى که خود فرموده‌اى».
[۵۷] - أهل السنن وأحمد ونگا: صحیح الترمذی ۱/۸۳. [۵۸] - البخاری و مسلم و تخریج سندش با شماره‌ى (۳۴) ارائه شد. [۵۹] - مسلم ۱/ ۵۳۳ و تخریج آن در شماره‌ى (۳۵) ارائه شد. [۶۰] - مسلم۱/ ۵۳۴ و غیره. [۶۱] - أبوداود ۱/۲۳۰ و أحمد و النسائی و ألبانی در صحیح أبی داود ۱/۱۶۶ آن را صحیح دانسته است. [۶۲] - مسلم۱/۳۵۰. [۶۳] - مسلم۱/۳۵۲.