دعای قنوت در نماز وتر
۱۱۶- «اللَّهُمَّ اهْدِنِيْ فِيْمَنْ هَدَيْتَ، وَعَافِنِيْ فِيْمَنْ عَافَيْتَ، وَتَوَلَّنِيْ فِيْمَنْ تَوَلَّيْتَ، وَبَارِكْ لِيْ فِيْمَا أَعْطَيْتَ، وَقِنِيْ شَرَّ مَا قَضَيْتَ، فَإِنَّكَ تَقْضِيْ وَلاَ يُقْضَى عَلَيْكَ، إِنَّهُ لاَ يَذِلُّ مَنْ وَالَيْتَ [وَلاَ يَعِزُّ مَنْ عَادَيْتَ]، تَبَارَكْتَ رَبَّنَا وَتَعَالَيْتَ» [۱۵۴].
«الهى! مرا در زمرۀ کسانى قرار ده که آنها را هدایت کردهاى، و مرا جز کسانى قرار ده که به آنها عافیت عطا فرمودى. الهى! مرا جزو کسانى قرار ده که تو یاور آنانى، و هر چه که به من عنایت فرمودهاى، مُبارکش بگردان، و مرا از قضاى بد، حفاظت کن، توئى که حکم میکنى، احدى بر تو حاکمیت ندارد، همانا کسیکه تو او را حمایت کنى، ذلیل و خوار نمیشود، و کسى که تو با او دشمنى کنى هرگز عزت نمىیابد. پروردگارا! تو بابرکت و بلندمرتبه هستى».
۱۱۷- «اللَّهُمَّ إِنِّيْ أَعُوْذُ بِرِضَاكَ مِنْ سَخَطِكَ، وَبِمُعَافَاتِكَ مِنْ عُقُوْبَتِكَ، وَأَعُوْذُ بِكَ مِنْكَ، لاَ أُحْصِيْ ثَنَاءً عَلَيْكَ، أَنْتَ كَمَا أَثْنَيْتَ عَلَى نَفْسِكَ» [۱۵۵].
«الهى! از خشم تو به خشنودیت، و از عذاب تو به عفوت، پناه مىبرم، از خشمت به تو پناه میبرم. الهى! من نمىتوانم تو را آنطور که شایستهاى، مدح کنم، تو آنچنانى که خود را مدح کردهاى».
۱۱۸- «اللَّهُمَّ إِيَّاكَ نَعْبُدُ، وَلَكَ نُصَلِّيْ وَنَسْجُدُ، وَإِلَيْكَ نَسْعَى وَنَحْفِدُ، نَرْجُوْ رَحْمَتَكَ، وَنَخْشَى عَذَابَكَ، إِنَّ عَذَابَكَ بِالْكَافِرِيْنَ مُلْحَقٌ، اللَّهُمَّ إِنَّا نَسْتَعِيْنُكَ، وَنَسْتَغْفِرُكَ، وَنُثْنِيْ عَلَيْكَ الْخَيْرَ، وَلاَ نَكْفُرُكَ، وَنُؤْمِنُ بِكَ، وَنَخْضَعُ لَكَ، وَنَخْلَعُ مَنْ يَكْفُرُكَ)) [۱۵۶].
«بـار الها! فقط تو را بندگى مىکنیم، و بـراى تـو نـماز میخوانیم، و تـو را سجده مینمائیم، و به سوى تو تلاش میکنیم «عملى انجام میدهیم که به تو نزدیک شویم» و به رحمت تو امیدواریم، و از عذاب تو میترسیم، هر آینه عذاب به کفار خواهد رسید. بار الها! از تو مدد مىجوییم، و آمرزش میخواهیم، و براى تو ثناى نیک میگوییم، و به تـو کفر نمیورزیم، و به تو ایمان میآوریم، و براى تو خشوع میکنیم، و از کسى که به تو کفر میروزد، کناره میگیریم».
[۱۵۴] - أصحاب السنن الأربعه و أحمد و درامی و حاکم و بیهقی، و آنچه بین دو کروشه است از بیهقى روایت شده است. و نگا: صحیح الترمذی ۱/۱۴۴ و صحیح ابن ماجه ۱/۱۹۴ و إرواء الغلیل أثر ألبانی ۲/۱۷۲. [۱۵۵] - أصحاب السنن الأربعه و أحمد. نگا: صحیح الترمذی ۳/۱۸۰و صحیح ابن ماجه ۱/۱۹۴ و إرواء الغلیل ۲/۱۷۵. [۱۵۶] - بیهقی در کتاب السنن الکبرى و سندش را صحیح دانسته ۲/۲۱۱ و شیخ ألبانی در کتاب إرواء الغلیل گفته سندش صحیح است ۲/۱۷۰ و آن را به عمرسنسبت داده است.