دعای بعد از تشهد آخر و قبل از سلام
۵۵- «اللَّهُمَّ إِنِّيْ أَعُوْذُ بِكَ مِنْ عَذَابِ الْقَبْرِ، وَمِنْ عَذَابِ جَهَنَّمَ، وَمِنْ فِتْنَةِ الْمَحْيَا وَالْمَمَاتِ، وَمِنْ فِتْنَةِ الْمَسِيْحِ الدَّجَّالِ» [۷۱].
«پروردگارا! از عذاب قبر و عذاب دوزخ، فتنۀ زندگى و مرگ، و فتنۀ مسیح دجّال به تو پناه می‌برم».
۵۶- «اللَّهُمَّ إِنِّيْ أَعُوْذُ بِكَ مِنْ عَذَابِ الْقَبْرِ، وَأَعُوْذُ بِكَ مِنْ فِتْنَةِ الْمَسِيْحِ الدَّجَالِ، وَأَعُوْذُ بِكَ مِنْ فِتْنَةِ الْمَحْيَا وَالْمَمَاتِ، اللَّهُمَّ إِنِّيْ أَعُوْذُ بِكَ مِنَ المَأْثَمِ والمَغْرَمِ» [۷۲].
«الهى! من از عذاب قبر، و از فتنۀ مسیح دجّال، و فتنۀ زندگى و مرگ به تو پناه مى‌برم. بار الها! من از گناه و زیان، به تو پناه مى‌آورم».
۵۷- «اللَّهُمَّ إِنِّيْ ظَلَمْتُ نَفْسِيْ ظُلْماً كَثِيْراً، وَلاَ يَغْفِرُ الذُّنُوْبَ إِلاَّ أَنْتَ، فَاغْفِرْ لِيْ مَغْفِرَةً مِنْ عِنْدِكَ وَارْحَمْنِيْ إِنَّكَ أَنْتَ الْغَفُوْرُ الرَّحِيْمُ» [۷۳].
«الهى! من بر نفس خود بسیار ظلم کردم، همانا غیر از تو کسى دیگر گناهان مرا نمى‌بخشد، پس از جانب خود مرا مورد آمرزش قرار بده، و بر من رحم کن، همانا تو بخشنده و مهربان هستى».
۵۸- «اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِيْ مَا قَدَّمْتُ، وَمَا أَخَّرْتُ، وَمَا أَسْرَرْتُ، وَمَا أَعْلَنْتُ، وَمَا أَسْرَفْتُ، وَمَا أَنْتَ أَعْلَمُ بِهِ مِنِّيْ، أَنْتَ الْمُقَدِّمُ وَأَنْتَ الْمُأَخِّرُ لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ» [۷۴].
«الهى! گناهان قبلى و بعدى مرا ببخشاى. الهى! گناهان مخفى و آشکار مرا بیامرز، و زیاده روى هاى مرا و آنچه را که تو از من بهتر مى‌دانى ببخش، همانا تقدیم و تأخیر کننده توئى، بجز تو معبودى «به حق» نیست».
۵۹- «اللَّهُمَّ أَعِنِّيْ عَلَى ذِكْرِكَ، وَشُكْرِكَ، وَحُسْنِ عِبَادَتِكَ» [۷۵].
«بار الها! به من توفیق بده تا تو را یاد کنم، و سپاس گویم، و به بهترین روش، بندگى نمایم».
۶۰- «اللَّهُمَّ إِنِّيْ أَعُوْذُ بِكَ مِنَ الْبُخْلِ، وَأَعُوْذُ بِكَ مِنَ الْجُبْنِ، وَأَعُوْذُ بِكَ مِنْ أَنْ أُرَدَّ إِلَى أَرذلِ العُمْرِ، وَأَعُوْذُ بِكَ مِنْ فِتْنَةِ الدُّنْيَا وَعَذَابِ الْقَبْرِ» [۷۶].
«بار الها! من از بخل و بُزْدلى به تو پناه مى‌برم، و از اینکه به علّت پیرى، سست و درمانده شوم، به تو پناه مى‌برم، و از آزمایش‌هاى سخت دنیا و عذاب قبر به تو پناه مى‌برم».
۶۱- «اللَّهُمَّ إِنِّيْ أَسْأَلُكَ الْجَنَّةَ وَأَعُوْذُ بِكَ مِنَ النَّارِ» [۷۷].
«بار الها! من از تو خواهان بهشتم، و از آتش به تو پناه می‌برم».
۶۲- «اللَّهُمَّ بِعِلْمِكَ الغَيْبَ، وَقُدْرَتِكَ عَلَى الْخَلْقِ أَحْيِنِيْ مَا عَلِمْتَ الْحَيَاةَ خَيْراً لِيْ، وَتَوَفَّنِيْ إِذَا عَلِمْتَ الْوَفَاةَ خَيْراً لِيْ، اللَّهُمَّ إِنِّيْ أَسْأَلُكَ خَشْيَتَكَ فِيْ الْغَيْبِ وَالشَّهَادَةِ، وَأَسْأَلُكَ كَلِمَةَ الْحَقِّ فِي الرِّضَا وَالْغَضَبِ، وَأَسْأَلُكَ الْقَصْدَ فِي الْغِنَى وَالْفَقْرِ، وَأَسْأَلُكَ نَعِيْماً لاَ يَنْفَدُ، وَأَسْأَلُكَ قُرَّةَ عَيْنٍ لاَ تَنْقَطِعُ، وَأَسْأًلُكَ الرِّضَا بَعْدَ الْقَضَاءِ، وَأَسْأَلُكَ بَرْدَ الْعَيْشِ بَعْدَ الْمَوْتِ، وَأَسْأَلُكَ لَذَّةَ النَّظَرِ إِلَى وَجْهِكَ وَالشَّوْقَ إِلَى لِقَائِكَ فِيْ غَيْرِ ضَرَّاءَ مَضِرَّةٍ وَلاَ فِتْنَةٍ مُضِلَّةٍ، اللَّهُمَّ زَيِّنَا بِزِيْنَةِ الإِيْمَانِ وَاجْعَلْنَا هُدَاةً مُهْتَدِيْنَ» [۷۸].
«بار الها! به علم غیبت و قدرتت بر آفرینش، تا زمانى مرا زنده نگهدار که زندگى برایم خوب باشد، و مرا بمیران زمانى که مردنم را به نفعم می‌دانى. الهى! من خشوع و ترس از تو را در نهان و آشکار مى‌طلبم. «گفتن» کلمه ى حق را در شادى و غضب از تو می‌خواهم. میانه‌روى را در ثروت و فقر مسألت مى‌نمایم. نعمتى را که نابود نشود، و نور چشمى را که قطع نگردد، و رضا را بعد از قضا، و راحتى زندگى بعد از مرگ، و لذّت نگاه چهره‌ات و شوق به لقاءت را درخواست مى‌کنم. بدون اینکه گرفتار مصیبتى سخت، یا فتنه‌اى گمراه کننده شوم. پروردگارا! ما را با زیبایى ایمان، زینت بخش و ما را از زمرۀ هدایت دهندگان و هدایت یافتگان قرار بده».
۶۳- «اللَّهُمَّ إِنِّيْ أَسْأَلُكَ يَا اللهُ بِأَنَّكَ الْوَاحِدُ الأَحَدُ الصَّمَدُ الَّذِيْ لَمْ يَلِدْ وَلَمْ يُوْلَدْ وَلَمْ يَكُنْ لَهُ كُفْواً أَحَدٌ، أَنْ تَغْفِرَ لِيْ ذُنُوْبِيْ إِنَّكَ أَنْتَ الْغَفُوْرُ الرَّحِيْمُ» [۷۹].
«بار الها! من با توسّل به اینکه تو یگانه‌اى و شریکى ندارى و کمال مطلق و سَرورِ والای برآورندۀ امیدها و برطرف‌کنندۀ نیازمندیها هستى که نه زاده‌اى و نه زاده شده‌اى و هیچ همتایى بر خود ندارى، از تو مسألت مى‌نمایم که گناهان مرا بیامرزى، همانا که تو آمرزگار و مهربان هستى».
۶۴- «اللَّهُمَّ إِنِّيْ أَسْأَلُكَ بِأَنَّ لَكَ الْحَمْدُ لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ وَحْدَكَ لاَ شَرِيْكَ لَكَ، الْمَنَّانُ، يَا بَدِيْعَ السَّمَوَاتِ وَالأَرْضِ يَا ذَا الجَلاَلِ وَالإِكْرَامِ، يَا حَيُّ يَا قَيُّوْمُ، إِنِّيْ أَسْأَلُكَ الْجَنَّةَ وَأَعُوْذُ بِكَ مِنَ النَّارِ» [۸۰].
«پروردگارا! من فقط از تو مى‌خواهم چرا که حمد فقط از آنِ توست، هیچ معبودى بجز تو «به حق» وجود ندارد، و یکتایى و شریک ندارى، یا منّان ( ای دهندۀ نعمتهای بزرگ)! اى بوجود آورندۀ آسمان‌ها و زمین! اى صاحب عظمت و بزرگى! اى زندۀ پایدار! من بهشت را از تو خواهانم، و از آتش به تو پناه مى‌برم».
۶۵- «اللَّهُمَّ إِنّيْ أَسْأَلُكَ بِأَنِّيْ أَشْهَدُ أَنَّكَ أَنْتَ اللهُ لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ، الأَحَدُ الصَّمَدُ الَّذِيْ لَمْ يَلِدْ وَلَمْ يُوْلَدْ وَلَمْ يَكُنْ لَهُ كُفْواً أَحَدٌ» [۸۱].
«پروردگارا! من تنها از تو «احتیاجاتم را» مى‌خواهم، چرا که شهادت مى‌دهم که تو الله هستى، و هیچ معبودى بجز تو «به حق» وجود ندارد، تو آن یکتا و کمال مطلق و سَرورِ والای برآورندۀ امیدها و برطرف‌کنندۀ نیازمندیها هستى که نه زاده است، و نه زائیده شده است، و همتایى ندارد».
[۷۱] - البخاری ۲/۱۰۲ و مسلم ۱/۴۱۲ و لفظ حدیث از مسلم است. [۷۲] - البخاری ۱/۲۰۲ و مسلم ۱/۴۱۲. [۷۳] - البخاری ۸/۱۶۸ و مسلم ۴/۲۰۷۸. [۷۴] - مسلم ۱/ ۵۳۴. [۷۵] - أبو داود ۲/۸۶ و النسائی ۳/۵۳ و ألبانی در صحیح أبی داود ۱/۲۸۴ آن را صحیح دانسته است. [۷۶] - البخاری مع الفتح ۶/۳۵. [۷۷] - أبو داود، و نگا: صحیح ابن ماجه ۲/۳۲۸. [۷۸] - النسائی ۴/۵۴، ۵۵، و أحمد ۴/۳۶۴ و ألبانی در صحیح النسائی ۱/۲۸۱ آن را صحیح می‌داند. [۷۹] - النسائی با این لفظ ۳/۵۲، أحمد ۴/۳۳۸ و ألبانی در صحیح النسائی ۱/۲۸۰ آن را صحیح دانسته است. [۸۰] - أهل السنن و نگا: صحیح ابن ماجه ۲/۳۲۹. [۸۱] - أبوداود ۲/۶۲ و ترمذی ۵/۵۱۵ و ابن ماجه ۲/ ۱۲۶۷ و أحمد ۵/۳۶۰ و نگا: صحیح ابن ماجه ۲/۳۲۹ و صحیح الترمذی ۳/۱۶۳.