أذکار صبح و شب
الحَمْدُ للهِ وَحْدَهُ، وَالصَّلاَةُ وَالسَّلاَمُ عَلَى مَنْ لاَ نَبيَّ بَعْدَهُ [۹۳].
۷۵-﴿ٱللَّهُ لَآ إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ ٱلۡحَيُّ ٱلۡقَيُّومُۚ لَا تَأۡخُذُهُۥ سِنَةٞ وَلَا نَوۡمٞۚ لَّهُۥ مَا فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَمَا فِي ٱلۡأَرۡضِۗ مَن ذَا ٱلَّذِي يَشۡفَعُ عِندَهُۥٓ إِلَّا بِإِذۡنِهِۦۚ يَعۡلَمُ مَا بَيۡنَ أَيۡدِيهِمۡ وَمَا خَلۡفَهُمۡۖ وَلَا يُحِيطُونَ بِشَيۡءٖ مِّنۡ عِلۡمِهِۦٓ إِلَّا بِمَا شَآءَۚ وَسِعَ كُرۡسِيُّهُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضَۖ وَلَا ئَُودُهُۥ حِفۡظُهُمَاۚ وَهُوَ ٱلۡعَلِيُّ ٱلۡعَظِيمُ٢٥٥﴾ [۹۴]. (ترجمۀ این آیه در ذکر شماره ۷۱ گذشت).
۷۶- بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ ﴿قُلۡ هُوَ ٱللَّهُ أَحَدٌ١ ٱللَّهُ ٱلصَّمَدُ٢ لَمۡ يَلِدۡ وَلَمۡ يُولَدۡ٣ وَلَمۡ يَكُن لَّهُۥ كُفُوًا أَحَدُۢ٤﴾[الإخلاص: ۱-۴]. [۹۵]
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ﴿قُلۡ أَعُوذُ بِرَبِّ ٱلۡفَلَقِ١ مِن شَرِّ مَا خَلَقَ٢ وَمِن شَرِّ غَاسِقٍ إِذَا وَقَبَ٣ وَمِن شَرِّ ٱلنَّفَّٰثَٰتِ فِي ٱلۡعُقَدِ٤ وَمِن شَرِّ حَاسِدٍ إِذَا حَسَدَ٥﴾[الفلق: ۱-۵]. [۹۶]
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ﴿قُلۡ أَعُوذُ بِرَبِّ ٱلنَّاسِ١ مَلِكِ ٱلنَّاسِ٢ إِلَٰهِ ٱلنَّاسِ٣ مِن شَرِّ ٱلۡوَسۡوَاسِ ٱلۡخَنَّاسِ٤ ٱلَّذِي يُوَسۡوِسُ فِي صُدُورِ ٱلنَّاسِ٥ مِنَ ٱلۡجِنَّةِ وَٱلنَّاسِ٦﴾[الناس: ۱-۶]. [۹۷][این سوره‌ها سه بار خوانده شود] [۹۸].
۷۷- «أَصْبَحْنَا وَأَصْبَحَ الْمُلْكُ ِللهِ [۹۹] وَالْحَمْدُ ِللهِ، لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللهُ وَحْدَهُ لاَ شَرِيْكَ لَهُ، لَهُ الْمُلْكُ وَلَهُ الْحَمْدُ وَهُوَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيْرٌ، رَبِّ أَسْأَلُكَ خَيْرَ مَا فِيْ هَذَا الْيَوْمِ وَخَيْرَ مَا بَعْدَهُ [۱۰۰]، وَأَعُوْذُ بِكَ مِنْ شَرِّ مَا فِيْ هَذَا الْيَوْمِ وَشَرِّ مَا بَعْدَهُ، رَبِّ أَعُوْذُ بِكَ مِنَ الْكَسَلِ، وَسُوْءِ الْكِبَرِ، رَبِّ أَعُوْذُ بِكَ مِنْ عَذَابٍ فِي النَّارِ وَعَذَابٍ فِي الْقَبْرِ» [۱۰۱].
«ما و تمام جهانیان، شب را براى خدا به صبح رسانیدیم، و حمد از آن خداست، هیچ معبودى، بجز الله «به حق» که یکتاست و شریکى ندارد وجود ندارد. پادشاهى و حمد فقط از آن اوست و او بر هر چیز قادر است. الهى! من خیر آنچه در این روز است و خیر آنچه بعد از آن است را از از تو می‌طلبم، و از شرّ آنچه که در این روز و ما بعد آن، وجود دارد، به تو پناه مى‌برم. الهى! من از تنبلى و بدى هاى پیرى به تو پناه مى‌برم، بار الها! من از عذاب آتش و قبر به تو پناه می‌برم».
۷۸- «اللَّهُمَّ بِكَ أَصْبَحْنَا، وَبِكَ أَمْسَيْنَا [۱۰۲]، وَبِكَ نَحْيَا، وَبِكَ نَمُوْتُ وَإِلَيْكَ النُّشُوْرُ» [۱۰۳].
«بار الها! با لطف تو صبح کردیم، و با عنایت تو به شب رسیدیم، و به خواست تو زنده‌ایم، و به خواست تو مى‌میریم، و رستاخیز ما بسوى تو است».
۷۹- «اللَّهُمَّ أَنْتَ رَبِّيْ لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ، خَلَقْتَنِيْ وَأَنَا عَبْدُكَ، وَأَنَا عَلَى عَهْدِكَ وَوَعْدِكَ مَا اسْتَطَعْتُ، أَعُوْذُ بِكَ مِنْ شَرِّ مَا صَنَعْتُ، أَبُوْءُ لَكَ بِنِعْمَتِكَ عَلَيَّ، وَأَبُوْءُ بِذَنْبِيْ فَاغْفِرْ لِيْ فَإِنَّهُ لاَ يَغْفِرُ الذُّنُوْبَ إِلاَّ أَنْتَ» [۱۰۴].
«الهى! تو پروردگار من هستى، بجز تو معبود دیگرى نیست، تو مرا آفریدى، و من بندۀ تو هستم، و بر پیمان و عده ام با تو بر حسب استطاعت خود، پایبند هستم، و از شر آنچه که انجام داده ام به تو پناه می‌برم، به نعمتى که به من عطا فرموده اى، اعتراف می‌کنم، و به گناهم اقرار می‌نمایم، پس مرا ببخشاى، چرا که بجز تو کسى گناهان را نمی‌بخشاید».
۸۰- «اللَّهُمَّ إِنِّيْ أَصبَحتُ [۱۰۵] أُشْهِدُكَ وَأُشْهِدُ حَمَلَةَ عَرْشِكَ، وَمَلاَئِكَتَكَ وَجَمِيْعَ خَلْقِكَ، أَنَّكَ أَنْتَ اللهُ لاَ إِلَهَ ِلاَّ أَنْتَ وَحْدَكَ لاَ شَرِيْكَ لَكَ وَأَنَّ محمّداً عَبْدُكَ وَرَسُوْلِكَ» [۱۰۶]. [این دعا ۴بار خوانده شود].
«الهى! من در این صبحگاه، تو را و حاملان عرش و تمام فرشتگانت و کلیۀ مخلوقات تو را گواه مى‌گیرم بر این که تو الله هستى، بجز تو معبود دیگرى «به حق» وجود ندارد، تو یگانه‌اى و شریکى ندارى، و محمّد جبنده و فرستادۀ تو است».
۸۱- «اللَّهُمَّ مَا أَصْبَحَ بِيْ مِنْ نِعْمَةٍ أَوْ بِأَحَدٍ مِنْ خَلْقِكَ فَمِنْكَ وَحْدَكَ لاَ شَرِيْكَ لَكَ، فَلَكَ الْحَمْدُ وَلَكَ الشُّكْرُ» [۱۰۷].
«الهى! هر نعمتى که در این صبح، شامل حال من یا یکى از مخلوقات شده، از طرف تو بوده است، تو شریکى ندارى، پس ستایش و شکر از آنِ تو است».
۸۲- «اللَّهُمَّ عَافِنِيْ فَيْ بَدَنِيْ، اللَّهُمَّ عَافِنِيْ فِيْ سَمْعِيْ، اللَّهُمَّ عَافِنِيْ فِيْ بَصَرِيْ، لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ، اللَّهُمَّ أَعُوْذُ بِكَ مِنَ الْكُفْرِ، وَالْفَقْرِ، وَأَعُوْذُ بِكَ مِنْ عَذَابِ الْقَبْرِ، لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ» [۱۰۸].
«بار الها! در بدنم عافیت ده، بار الها! در گوشم عافیت ده، خدایا! در چشمم عافیت ده، بجز تو معبود دیگرى «به حق» وجود ندارد، از کفر به تو پناه می‌برم، از فقر به تو پناه می‌برم، از عذاب قبر به تو پناه می‌برم، بجز تو معبود دیگرى «به حق» وجود ندارد».
۸۳- «حَسْبِيَ اللهُ لاَ إِلَهَ إِلاَّ هُوَ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَهُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِيْمِ» [۱۰۹].
«الله براى من کافى است، بجز او معبود دیگرى «به حق» نیست، بر او توکل کردم و او پروردگار عرش بزرگ است». [این دعا هفت مرتبه خوانده شود].
۸۴- «اللَّهُمَّ إِنِّيْ أَسْأَلُكَ الْعَفْوَ وَالْعَافِيَةَ فِيْ الدُّنْيَا وَالآخِرَةِ، اللَّهُمَّ إِنِّيْ أَسْأَلُكَ الْعَفْوَ وَالْعَافِيَةَ فِيْ دِيْنِيْ وَدُنْيَايَ، وَأَهْلِيْ، وَمَالِيْ، اللَّهُمَّ اسْتُرْ عَوْرَاتِيْ، وَآمِنْ رَوْعَاتِيْ، اللَّهُمَّ احْفِظْنِيْ مِنْ بَيْنِ يَدَيَّ، وَمِنْ خَلْفِيْ، وَعَنْ يَمِيْنِيْ، وَعَنْ شَمَالِيْ، وَمِنْ فَوْقِيْ، وَأَعُوْذُ بِعِظْمَتِكَ أَنْ أُغْتَالَ مِنْ تَحْتِيْ» [۱۱۰].
«الهى! عفـو و عافیت دنـیا و آخرت را از تـو مى‌خواهم. بار الها! عفو و عافیت دین، دنیا، خانواده و مالم را از تو مسألت می‌نمایم. بار الها! عیوب مرا بپوشان و ترس مرا به ایمنى مبدّل ساز. الهى! مرا از جلو، پشت سر، سمت راست و چپ و بالاى سرم، محافظت بفرما، و به بزرگى و عظمت تو پناه مى‌برم از اینکه بطور ناگهانى از طرف پایین کشته شوم».
۸۵- «اللَّهُمَّ عاَلِمَ الْغَيْبِ وَالشَّهَادَةِ فَاطِرَ السَّمَوَاتِ وَاْلأْرَضِ، رَبَّ كُلِّ شَيْءٍ وَمَلِيْكَهُ، أَشْهَدُ أَنْ لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ، أَعُوْذُ بِكَ مِنْ شَرِّ نَفْسِيْ، وَمِنْ شَرِّ الشَّيْطَانِ وَشِرْكِهِ، وَأَنْ أَقْتَرِفَ عَلَى نَفْسِيْ سُوْءاً، أَوْ أَجُرَّهُ إِلَى مُسْلِمٍ» [۱۱۱].
«بار الها! اى دانندۀ نهان و آشکار، آفریدگار آسمان ها و زمین، پروردگار و مالک هر چیز، من گواهى مى‌دهم که بجز تو، معبود دیگرى نیست، از شرّ نفس و از شرّ شیطان و دام فریبش، و از اینکه خود مرتکب کار بدى شوم و یا به مسلمانى، بدى برسانم، به تو پناه می‌برم».
۸۶- «بِسْمِ اللهِ الَّذِيْ لاَ يَضُرُّ مَعَ اسْمِهِ شَيْءٌ فِي اْلأَرَضِ وَلاَ فِي السَّمَاءِ وَهُوَ السَّمِيْعُ الْعَلِيْمُ» [۱۱۲].
«به نام خدایى که با نام وى هیچ چیز در زمین و آسمان، گزندى نمی‌رساند، و او شنوا و دانا است».
۸۷- «رَضِيْتُ بِاللهِ رَبّاً، وَبِالإِسْلاَمِ دِيْناً، وَبِمحمّد جنَبِيًّا وَرَسُوْلاً» [۱۱۳]. [سه بار خوانده شود].
«به ربوبیت الله، و به داشتن دین اسلام، و پیامبرى محمّد جراضى و خشنود هستم».
۸۸- «يَا حَيُّ يَا قَيُّوْمُ بِرَحَمَتِكَ أَسْتَغِيْثُ أَصْلِحْ لِي شَأْنِيْ كُلَّهُ وَلاَ تَكِلْنِيْ إِلَى نَفْسِيْ طَرْفَةَ عَيْنٍ» [۱۱۴].
«اى زنده و پا برجا! بـه وسیلۀ رحمت تـو از تو کمک می‌خواهم، همۀ امورم را اصلاح بفرما، و مرا به اندازۀ یک چشم به هم زدن به حال خود رها مکن».
۸۹- «أَصْبَحْنَا وَأَصْبَحَ الْمُلْكُ ِللهِ رَبِّ الْعَالَمِيْنَ [۱۱۵]، اللَّهُمَّ إِنِّيْ أَسْأَلُكَ خَيْرَ هَذَا الْيَوْمِ [۱۱۶]: فَتْحَهُ، وَنَصْرَهُ، وَنُوْرَهُ، وَبَرَكَتَهُ، وَهُدَاهُ، وَأَعُوْذُ بِكَ مِنْ شَرِّ مَا فِيْهِ وَشَرِّ مَا بَعْدَهُ» [۱۱۷].
«ما و تمام جهانیان، شب را به صبح رسانیدیم براى خدایى که پروردگار جهانیان است. بار الها! من از تو خوبى امروز، یعنى؛ فتح، پیروزى، نور، برکت و هدایتش را مسألت می‌نمایم از بدى آنچه امروز و بعد از آن، پیش می‌آید، به تو پناه می‌برم».
۹۰- «أَصْبَحْنَا عَلَى فِطْرَةِ الإِسْلاَمِ [۱۱۸]، وَعَلَى كَلِمَةِ الإِخْلاَصِ، وَعَلَى دِيْنِ نَبِيِّنَا محمّد ج، وَعَلَى مِلَّةِ أَبِيْنَا إِبْرَاهِيْمَ، حَنِيْفاً مُسْلِماً وَمَا كَانَ مِنَ الْمُشْرِكِيْنَ» [۱۱۹].
«ما بر فطرت اسلام، کلمۀ اخلاص، دین پیامبرمان محمّد جو آئین پدرمان ابراهیم؛ صبح کردیم، همان ابراهیمى که فقط به سوى حق، تمایل داشت و فرمانبردار خداوند بود، و از مشرکان نبود».
۹۱- «سُبْحَانَ اللهِ وَبِحَمْدِهِ» [۱۲۰]. [صد مرتبه خوانده شود].
«پاک و منزّه است خداوند، و من ستایش او را بیان می‌کنم».
۹۲- «لاَ إِلَهِ إِلاَّ اللهِ وَحْدَهُ لاَ شَرِيْكَ لَهُ، لَهُ الْمُلْكُ وَلَهُ الْحَمْدُ، وَهُوَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيْرٌ».
[ده بار بخواند [۱۲۱]و هنگام تنبلى و کسلی و افسردگی، یک بار بخواند] [۱۲۲].
«بجز الله معبود دیگرى «به حق» نیست، او شریکى ندارد، پادشاهى از آنِ اوست، و او بر هر چیز توانا است».
۹۳- «لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللهُ وَحْدَهُ لاَ شَرِيْكَ لَهُ، لَهُ الْمُلْكُ، وَلَهُ الْحَمْدُ وَهُوَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيْرٌ» [۱۲۳]. [هنگام صبح، صدبار بخواند].
«هیچ معبودى به جز الله «به حق» وجود ندارد، یکتاست و شریکى براى او نیست، پادشاهى و حمد از آنِ اوست، و او بر هر چیز تواناست».
۹۴- «سُبْحَانَ اللهِ وَبِحَمْدِهِ: عَدَدَ خَلْقِهِ، وَرِضَا نَفْسِهِ، وَزِنَةَ عَرْشِهِ وَمِدَادَ كَلِمَاتِهِ».[هنگام صبح، سه بار بخواند] [۱۲۴].
«تسبیح و پاکى الله و ستایش او را به تعداد آفریدگانش و خشنودی‌اش و سنگینى عرشش و جوهر سخنانش، بیان می‌نمایم».
۹۵- «اللَّهُمَّ إِنِّيْ أَسْأَلُكَ عِلْماً نَافِعاً، وَرِزْقاً طَيِّباً، وَعَمَلاً مُتَقَبَّلاً».[هنگام صبح آن را بخواند] [۱۲۵].
«بار الها! از تو علم سودمند، رزق پاک و عمل مقبول مسألت می‌نمایم».
۹۶- «أَسْتَغْفِرُ اللهَ وَأَتُوْبُ إِلَيْهِ». [روزانه صد بار گفته شود] [۱۲۶].
«من از الله طلب آمرزش می‌کنم و به سوى او بر می‌گردم».
۹۷- «أَعُوْذُ بِكَلِمَاتِ اللهِ التَّامَّاتِ مِنْ شَرِّ مَا خَلَقَ».[هنگام شب، سه بار خوانده شود] [۱۲۷] [۱۲۸].
۹۸- «اللَّهُمَّ صَلِّ وَسَلِّمْ عَلَى نَبِيِّنَا محمّد».[هنگام صبح، ده بار خوانده شود] [۱۲۹] [۱۳۰].
«بار الها! بر پیامبرمان محمّد سلام و درود بفرست».
[۹۳] - أنس ساز رسول الله جروایت نموده که ایشان جفرمودند: «اگر من با گروهى بنشینم که از نماز صبح تا طلوع آفتاب ذکر الله تعالى را بکنند، در نزد من دوست داشتنى‌تر از آزاد کردن چهار برده از فرزندان اسماعیل است، و اگر با گروهى بنشینم که خدا را از نماز عصر تا غروب آفتاب یاد کنند، نزد من از آزاد کردن چهار برده دوست داشتنى‌تر است». أبو داود شماره ۳۶۶۷، و ألبانی آن را حسن دانسته است، صحیح أبو داود ۲/۶۹۸. [۹۴] - هرکس هنگام صبح این آیه را بخواند، تا شب از جن محفوظ مى-ماند، وهر کس آن را شب بخواند، تا صبح از جن محفوظ مى‌ماند. الحاکم ۱/۵۶۲، و ألبانی در کتاب صحیح الترغیب و الترهیب ۱/۲۷۳ آن را صحیح دانسته است، و به نسائی و طبرانى نسبت داده است، و گفته: اسناد طبرانى مطمئن است. [۹۵] - ترجمۀ این آیه در ذکر شماره ۷۱ گذشت. [۹۶] - ترجمه‌ى آن در ذکر شماره ى ۷۰/۵ گذشت. [۹۷] - ترجمه ى آن در ذکر شماره ى ۷۰/۵ گذشت. [۹۸] - هرکس این آیات را سه مرتبه هنگام صبح و شب بخواند از هر چیز کفایتش مى‌کند. أبو داود ۴/۳۲۲ و الترمذی ۵/۵۶۷ و نگا: صحیح الترمذی ۳/۱۸۲. [۹۹] - هنگام شب بجاى جمله‌ی فوق می‌فرمود: «أَمْسَيْنَا وَأَمْسَى المُلْكُ للهِ». [۱۰۰] - هنگام شب بجاى جملۀ فوق می‌فرمود: «رَبِّ أَسْأَلُكَ خَيْرَ مَا فِيْ هَذِهِ الْلَّيلَةِ وَخَيْرَ مَا بَعْدَهَا، وَأَعُوْذُ بِكَ مِنْ شَرِّ مَا فِيْ هَذِهِ الْلَّيلَةِ وَشَرِّ مَا بَعْدَهَا». [۱۰۱] - مسلم ۴/۲۰۸۸. [۱۰۲] - وهنگام شب می‌فرمود: «اللَّهُمَّ بِكَ أَمْسَيْنَا، وَبِكَ أَصْبَحْنَا، وَبِكَ نَحْيَا، وَبِكَ نَمُوْتُ وَإِلَيْكَ الْمَصِيْرُ». [۱۰۳] - الترمذی ۵/۴۶۶ و نگا: صحیح الترمذی ۳/۱۴۲. [۱۰۴] - هرکس هنگام شب آن را با یقین بگوید و در آن شب بمیرد، و یا صبح بگوید و در همان روز بمیرد به بهشت وارد می‌شود. البخاری ۷/۱۵۰. [۱۰۵] - هنگام شب گفته شود: «اللَّهُمَّ إِنِّی أَمْسَیتُ». [۱۰۶] - هر کس صبح یا شب ایـن دعا را چهار بار بخـواند، خـداونـد او را از آتـش نجات می‌دهد. أبو داود ۴/۳۱۷، و البخاری در کتاب: الأدب المفرد شمارۀ ۱۲۰۱، و النسائی در کتاب: عمل اليوم والليلة شمارۀ ۹، وابن السنی با شماره‌ى ۷۰، و شیخ ابن بازدر کتاب: (تحفة الأخيار ص ۲۳) سند النسائی و أبوداود را حَسَن دانسته است. [۱۰۷] - هرکس این دعا را در هنگام صبح بخواند، شکر آن روز را أدا کرده است، و هرکس هنگام شب آن را بخواند، شکر آن شب را ادا نموده است. أبو داود ۴/۳۱۸ ، و النسائی در کتاب: عمل اليوم والليلة شماره‌ى ۷، و ابن السنی شماره‌ى ۴۱ و ابن حبان در کتاب: «موارد» شماره‌ى ۲۳۶۱، و ابن باز در کتاب: (تحفة الأخيار ص۲۴) سندش را تحسین نموده است. [۱۰۸] - أبوداود ۴/ ۳۲۴، وأحمد ۵/ ۴۲ و النسائی در کتاب: عمل اليوم والليلة شمارۀ ۲۲، و ابن السنی شماره‌ى ۶۹، و البخاری در کتاب: الأدب المفرد و علامه ابن باز در کتاب: (تحفة الأخيار ص۲۶) سندش را تحسین نموده است. [۱۰۹] - هرکس این دعا را صبح و شام هفت بار بخواند خداوند امور مهم دنیا و آخرتش را کفایت می‌کند. ابن السنی شمارۀ ۷۱ با سند مرفوع، وأبو داود ۴/۳۲۱، و شعیب وعبدالقادر الأرناؤوط اسنادش را صحیح می‌دانند. نگا: زاد المعاد ۲/۳۷۶. [۱۱۰] - أبو داود و ابن ماجه ونگا: صحیح ابن ماجه ۲/۳۳۲. [۱۱۱] - الترمذی و أبوداود . و نگا: صحیح الترمذی۳/۱۴۲. [۱۱۲] - هرکس سه بار در وقت صبح و سه بار در وقت شب این دعا را بخواند هیچ چیزى به او ضرر نمی‌رساند. أبوداود ۴/۳۲۳ و ترمذی ۵/۴۶۵ و ابن ماجه و أحمد. نگا: صحیح ابن ماجه ۲/۳۳۲ و علامه عبدالعزیز بن باز در کتاب (تحفة الأخيار ص۳۹) سندش را حسن دانسته است. [۱۱۳] - هرکس این دعا را سه بار در صبح و سه بار در شب بخواند بر الله حق مى‌شود که در روز قیامت او را راضى کند. أحمد ۴/۳۳۷ و نسائی در کتاب: عمل اليوم والليلة شماره ۴، و ابن السنی شمارۀ ۶۸ و أبوداود ۴/۳۱۸ و ترمذی ۵/۴۶۵ و عبدالعزیز بن باز در کتاب: (تحفة الأخيار ص ۳۹) سندش را حسن می‌داند. [۱۱۴] - الحاکم و سندش را صحیح دانسته، و ذهبی با ۱/۵۴۵ با او موافقت کرده است، و نگا: صحیح الترغیب والترهیب ۱/۲۷۳. [۱۱۵] - هنگام شب گفته شود: «أَمْسَيْنَا وَأَمْسَى المُلْكُ للهِ رَبَّ العَالَميْنَ». [۱۱۶] - هنگام شب گفته شود: «اللَّهُمَّ إِنِّيْ أَسْأَلُكَ خّيْرَ هَذِهِ اللَّيْلَةِ فَتْحَهَا وَنَصْرَهَا وَنُورَهَا وَبَرَكَتَهَا وَهُدَهَا، وَأَعُوذُ بِكَ مِنْ شَرِ مَا فِيهَا وَشَرِ مَا بَعْدَهَا». [۱۱۷] - أبو داود ۴/۳۲۲ و شعیب و عبدالقادر أرناؤوط در تحقیق کتاب زاد المعاد ۲/۲۷۳ سندش را حسن دانسته‌اند. [۱۱۸] - هنگام شب می‌فرمود: «أَمْسَيْنَا عَلَى فِطْرَةِ الإِسْلاَمِ». [۱۱۹] - أحمد ۳/۴۰۶و ۴۰۷ و ابن السنی در کتاب: عمل اليوم والليلة شمارۀ ۳۴ و نگا: صحیح الجامع ۴/۲۰۹. [۱۲۰] - هرکس در وقت صبح و شب (۱۰۰) مرتبه این ذکر را بخواند در روز قیامت هیچ کس درجه‌اى برتر از او را نخواهد داشت، مگر کسى که این ذکر را مانند او، یا بیشتر از او خوانده باشد. مسلم ۴/۲۰۷۱. [۱۲۱] - النسائی در کتاب: عمل اليوم والليلة شمارۀ ۲۴ و نگا: صحیح الترغیب والترهیب ۱/۲۷۲، وکتاب: [تحفة الأخيار] أثر شیخ ابن باز ص۴۴، و نگا: فضیلت آن در حدیث شمارۀ (۲۵۵) همین کتاب. [۱۲۲] - أبوداود ۴/۳۱۹ و ابن ماجه و أحمد ۴/۶۰ و نگا: صحیح الترغیب والترهیب ۱/۲۷۰، صحیح أبی‌داود ۳/۹۵۷ ، و صحیح ابن ماجه ۲/۳۳۱ و کتاب زاد المعاد ۲/۳۷۷. [۱۲۳] - هر کس این ذکر ار (۱۰۰) مرتبـه در روز بخـواند، اجر آزادى (۱۰) برده به او داده مى‌شود، و (۱۰۰) حسنه براى او نوشته می‌شود، و (۱۰۰) گناه از او پاک مى‌گردد، و نیز براى او حدود و مرزى قرار داده مى‌شود که شیطان آن روز تا شب نمى‌تواند به او نزدیک شود و لطمه بزند، و هیچ کس برتر از او در روز قیامت نیست مگر کسى که بیشتر از او این ذکر را خوانده باشد. البخاری ۴/۹۵، و مسلم ۴/۲۰۷۱. [۱۲۴] - مسلم ۴/۲۰۹۰. [۱۲۵] - ابن السنی در کتاب: عمل اليوم والليلة شمارۀ ۵۴، و ابن ماجه شمارۀ ۹۲۵ و عبدالقادر و شعیب الأرناؤوط در تحقیق کتاب: زاد المعاد ۲/۳۷۵ سندش را حَسَن دانسته‌اند. [۱۲۶] - البخاري مع الفتح ۱۱/ ۱۰۱، و مسلم ۴/۲۰۷۵. [۱۲۷] هرکس شامگاه سه مرتبه آن را بخواند سختى‌هاى آن شب به او ضررى نمى‌رساند. أحمد ۲/۲۹۰ و النسائی در کتاب: عمل اليوم والليلة شماره ى ۵۹۰ و ابن السنی شماره‌ى ۶۸، و نگا: صحیح الترمذی ۳/۱۸۷، و صحیح ابن ماجه ۲/۲۶۶ و تحفة الأخيار ص۴۵. [۱۲۸] - متفق علیه. [۱۲۹] هرکس صبح (۱۰) بار، و شب (۱۰) بار بر من درود بفرستد، روز قیامت شفاعت من شامل حالش مى‌شود. طبرانی با دو سند آن را روایت کرده که یکى از آنها مورد اعتماد است. نگا: مجمع الزوائد ۱۰/ ۱۲۰ و صحیح الترغیب والترهیب ۱/۲۷۳. [۱۳۰] - متفق علیه.