پناهگاه مسلمان - حصن المسلم

دعای هنگام غم و اندوه

۱۲۰- «اللَّهُمَّ إِنِّيْ عَبْدُكَ، ابْنُ عَبْدِكَ، ابْنُ أَمَتِكَ، نَاصِيَتِيْ بِيَدِكَ، مَاضٍ فِيَّ حُكْمُكَ، عَدْلٌ فِيَّ قَضَاؤُكَ، أَسْأَلُكَ بِكُلِّ اسْمٍ هُوَ لَكَ، سَمَّيْتَ بِهِ نَفْسَكَ، أَوْ أَنْزَلْتَهُ فِيْ كِتَابِكَ، أَوْ عَلَّمْتَهُ أَحَداً مِنْ خَلْقِكَ، أَوِ اسْتَأْثَرْتَ بِهِ فِيْ عِلْمِ الْغَيْبِ عِنْدَكَ، أَنْ تَجْعَلَ الْقُرْآنَ رَبِيْعَ قَلْبِيْ، وَنُوْرَ صَدْرِيْ، وَجَلاَءَ حُزْنِيْ، وَذَهَابَ هَمِّيْ» [۱۵۸].

«الهى! من بنده ى تو و فرزند بنده و کنیز تو هستم، پیشانى من «زمامم» در دست تو است، فرمان تو در حق من نافذ است، قضاوتت در حق من عین عدالت است. الهى! من بوسیلۀ هر اسمى که خـود را بـا آن مسمّى کرده‌اى، یـا در کتابت نازل کرده‌اى، یا به یکى از مخلوقاتت تعلیم داده‌اى، یا ترجیح داده‌اى که نزد تو در علم غیب بماند، از تو مسألت می‌نمایم که قرآن را بهار دل، نور سینه، برطرف کنندۀ غم و اندوه من بگردانى».

۱۲۱- «اللَّهُمَّ إِنِّيْ أَعُوْذُ بِكَ مِنَ الْهَمِّ وَالْحَزَنِ، وَالْعَجْزِ وَالْكَسَلِ، وَالْبُخْلِ وَالْجُبْنِ، وَضَلَعِ الدَّيْنِ وَغَلَبَةِ الرِّجَالِ» [۱۵۹].

«بار الها! من از غم و اندوه، و ناتوانى و سستى، بخل و ترس، سنگینى وام، غلبۀ مردان، به تو پناه می‌برم».

[۱۵۸] - أحمد ۱/۳۹۱ و ألبانی آن را صحیح دانسته است. [۱۵۹] - البخاری ۷/۱۵۸ ، رسول الله جاین دعا بسیار می‌خواندند، نگا: البخاری مع الفتح ۱۱/۱۷۳.