دعای کسی که در ایمان دچار شک و وسوسه شده است
۱۳۳/۱- «يَسْتَعِيذُ بِاللهِ» [۱۷۲].
«به الله پناه ببرد».
۱۳۳/۲ «يَنْتَهِي عَمَّا شَكَّ فِيهِ» [۱۷۳].
«آنچه را که در آن، به شک افتاده است رها کند».
۱۳۴- یقول «آمَنْتُ بِاللهِ وَرُسُلِهِ» [۱۷۴].
بگوید: «به الله و فرستادگانش ایمان آوردم».
۱۳۵- این آیه را بخواند: ﴿هُوَ ٱلۡأَوَّلُ وَٱلۡأٓخِرُ وَٱلظَّٰهِرُ وَٱلۡبَاطِنُۖ وَهُوَ بِكُلِّ شَيۡءٍ عَلِيمٌ٣﴾ [۱۷۵].
«او اوّل است که آغازى ندارد، و آخر است که پایانى ندارد، و آشکار است که همه چیز بر او دلالت دارد، و پنهان است که حواس انسان بر او احاطه ندارد، او به همه چیز آگاه است».
[۱۷۲] - البخاری مع الفتح ۶/۳۳۶ و مسلم ۱/۱۲۰. [۱۷۳] - البخاری مع الفتح ۶/۳۳۶ و مسلم ۱/۱۲۰. [۱۷۴] - مسلم ۱/۱۱۹ ـ ۱۲۰. [۱۷۵] - سورة الحدید ، آیه:۳، أبوداود ۴/۳۲۹ و ألبانی در صحیح أبو داود ۳/۹۶۲ آن را حسن دانسته است.