ذکر در مشعر الحرام
۲۳۸- «رَكِبَ جالْقَصْوَاءَ حَتَّى أَتَى المَشْعَرَ الْحَرَامَ فَاسْتَقْبَلَ الْقِبْلَةَ (فَدَعَاهُ، وَكَبَّرَهُ، وَهَلَّلَهُ، وَوَحَّدَهُ) فَلَمْ يَزَلْ وَاقِفَاً حَتَّى أَسْفَرَ جِدّاً فَدَفَعَ قَبْلَ أَنْ تَطْلُعَ الشَّمْسُ» [۲۸۶].
«پیامبر اکرم جسوار بر قصواء «شترش» شد تا اینکه به مشعر الحرام رسید، آنگاه رو به قبله نمود و دعا کرد و "الله اکبر و لاَ إِلَهَ إِلاَّ الله" گفتند و یگانگى خدا را بیان کرد، و آنقدر ایستاد تا هوا کاملاً روشن شد، سپس قبل از طلوع آفتاب «بسوى منى» رفت».
[۲۸۶] مسلم ۲/۸۹۱.