دعای کسی که از ظلمِ فرمانروا می‌ترسد
۱۲۹- «اللَّهُمَّ رَبَّ السَّمَوَاتِ السَّبْعِ، وَرَبَّ الْعَرْشِ الْعَظِيْمِ، كُنْ لِيْ جَارَاً مِنْ فُلاَنِ ابْنِ فُلاَنِ، وَأَحْزَابِهِ مِنْ خَلاَئِقِكَ، أَنْ يَفْرُطَ عَلَيَّ أَحَدٌ مِنْهُمْ أَوْ يَطْغَى، عَزَّ جَارُكَ، وَجَلَّ ثَنَاؤُكَ، وَلاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ» [۱۶۸].
«یا الله! اى پروردگار هفت آسمان، پروردگار عرش بزرگ، در برابر فلانى فرزند فلانى و دار و دسته‌اش که از مخلوقات تو هستند، پناه من باش، و از اینکه کسى از آنها بر من ظلم کند، یا طغیان نماید؛ زیرا هرکس به تو پناه آورد، عزّت مى‌یابد، همانا ستایشِ تو والاست و جز تو معبودى «به حق» نیست».
۱۳۰- «اللهُ أَكْبَرُ، اللهُ أَعَزُّ مِنْ خَلْقِهِ جَمِيْعاً، اللهُ أَعَزُّ مِمَّا أَخَافُ وَأَحْذَرُ، أَعُوْذُ بِاللهِ الَّذِيْ لاَ إِلَهَ إِلاَّ هُوَ الْمُمْسِكِ السَّمَوَاتِ السَّبْعِ أَنْ يَقَعْنَ عَلَى الأَرْضِ إِلاَّ بِإِذْنِهِ، مِنْ شَرِّ عَبْدِكَ فُلاَنٍ، وَجُنُوْدِهِ وَأَتْبَاعِهِ وَأَشْيَاعِهِ مِنَ الْجِنِّ وَالإِنْسِ، اللَّهُمَّ كُنْ لِيْ جَاراً مِنْ شَرِّهِمْ، جَلَّ ثَنَاؤُكَ وَعَزَّ جَارُكَ، وَتَبَارَكَ اسْمُكَ، وَلاَ إِلَهَ غَيْرُكَ» [۱۶۹].
«الله بزرگتر از همه است، الله از تمام مخلوقاتش با عزّت‌تر است، الله از آنچه که من می‌ترسم و پرهیز می‌کنم، نیرومندتر است، اوست که هفت آسمان را از این که بر زمین بیـفتند، نگه مى‌دارد، و آسمان بر زمین نمى‌افتد مگر به اجازۀ او. بار الها! از شرّ فـلان بنـده‌ات و لشکریان، پیروان و طرفـداران جن و انس‌اش، تو پناه من باش؛ چرا که ثناى تو والاست و هرکس به تو پناه آورد، عزّت مى‌یابد و ستایش تو نیکو است و پناهنده به تو باعزّت است و نامت مُبارک است و بجز تو معبود دیگرى «به حق» وجود ندارد».
[۱۶۸] - البخاری در کتاب: الأدب المفرد شمارۀ ۷۰۷، و ألبانی در کتاب صحیح الأدب المفرد به شمارۀ ۵۴۵ آن را صحیح دانسته است. [۱۶۹] - البخاری در کتاب: الأدب المفرد شمارۀ ۷۰۸ و ألبانی در کتاب صحیح الأدب المفرد به شمارۀ ۵۴۶ آن را صحیح دانسته است.