عاشورای دین عاشورای مذهب

۷- خطای حضرت یونس÷

حضرت یونس÷در بین قوم خود فریاد توحید سرمی‌داد و مردم را از شرک بازمی‌داشت، ولی آن‌ها نمی‌پذیرفتند که سرانجام این پیامبر به آن‌ها وعده عذاب داد و خود بدون اذنِ پروردگار، از میان آن‌ها خارج شد. خداوند به خاطر اشتباه او، که همان بی‌صبری بود، پیامبرش را تنبیه کرد تا درسی باشد برای دیگران. از این رو به پیامبراسلامصمی‌فرماید:

﴿فَٱصۡبِرۡ لِحُكۡمِ رَبِّكَ وَلَا تَكُن كَصَاحِبِ ٱلۡحُوتِ إِذۡ نَادَىٰ وَهُوَ مَكۡظُومٞ ٤٨﴾[القلم:۴۸].

یعنی: «در برابر حکم پروردگارت پایداری کن و مانند مصاحب آن نهنگ مباش که به حال غم و اندوه، خدا را می‌خواند».

آنان که مقام عصمت را برای انبیاء دست و پا می‌کنند، توانسته‌اند به این سؤال پاسخ گویند که پس چرا معصومین (نظیر یونس پیامبر) عذاب می‌شوند؟! با آنکه خطای یونس پیامبر خطای فکری بود، پس از چه روی خدا عذابش کرد؟ پاسخ سؤال واضح است: حضرت یونس خارج از مجرای وحی معصوم نبود. بنابراین، در غیبت وحی، ممکن بود خطا کند و کار غلطی را از سر عصبانیت انجام دهد؛ چنانکه چنین کرد و خداوند نیز به خاطر این کار، او را تنبیه نمود.