عاشورای دین عاشورای مذهب

آثار اهل بیت†

به پیروی از رسول خداص، خاندان وی با رفتاری که مردم ناآگاه و جاهل به هنگام سوگواری انجام می‌دادند به مخالفت برخاسته و راه پیامبر اکرمصرا گوشزد می‌کردند:

۱- قال أمير المؤمنين علي÷: «يَنْزِلُ‏ الصَّبْرُ عَلَى‏ قَدْرِ الْـمُصِيبَةِ، وَمَنْ ضَرَبَ يَدَهُ عَلَى فَخِذِهِ عِنْدَ مُصِيبَتِهِ حَبِطَ أَجْرُهُ». (نهج البلاغه، ترجمه فیض، صفحه ۱۱۴۳).

یعنی: امیرالمؤمنین علی÷فرمود: «صبر به اندازه مصیبت به انسان می‌رسد (هر قدر مصیبت سنگین‌تر باشد، خداوند به انسان بردباری بیشتری می‌دهد) و کسی که در مصیبت بر ران خود بکوبد اجرش تباه می‌شود».

۲- إن أبا عبد الله الحسين÷قال لأخته زينب ‘:«يَا أُخْتَاهُ! إِنِّي أَقْسَمْتُ فَأَبِرِّي قَسَمِي لَا تَشُقِّي‏ عَلَيَّ جَيْباً وَلَا تَخْمَشِي‏ عَلَيَّ وَجْهاً وَلَا تَدْعِي عَلَيَّ بِالْوَيْلِ وَالثُّبُورِ إِذَا أَنَا هَلَكْتُ». (کتاب الإرشاد، اثر شیخ مفید، ج ۲، ص ۹۷)

یعنی: ابا عبدالله الحسین÷به خواهرش زینب‘فرمود: «خواهرجان! من تو را سوگند دادم و تو به سوگند من وفادار باش که چون من کشته شدم، بر من گریبان چاک مده و چهره مخراش و در مرگ من، واویلا (خدایم مرگ دهد) مگو».

۳- قال أبو جعفر الباقر÷: «أَشَدُّ الْـجَزَعِ‏ الصُّرَاخُ‏ بِالْوَيْلِ وَالْعَوِيلِ وَلَطْمُ الْوَجْهِ وَالصَّدْرِ وَجَزُّ الشَّعْرِ مِنَ‏ النَّوَاصِي‏ وَمَنْ أَقَامَ النُّوَاحَةَ فَقَدْ تَرَكَ الصَّبْرَ وَأَخَذَ فِي غَيْرِ طَرِيقِهِ‏». (فروع کافی، جلد اول، صفحه ۲۲۲).

یعنی: ابوجعفر باقر÷فرمود: «شدیدترین شکل بی‌تایی نمودن (در وقت مصیبت) آن است که فریاد واویلا کنند و به صورت و سینه بزنند و موی جلوی سر را بتراشند، و کسی که نوحه‌خوانی برپا دارد، البته شکیبایی را ترک کرده و راهی جز راه صبر در پیش گرفته است».