۳- عشق به هدف:
هدف این دلیر مردان، اعلاء کلمه الله در گوشه گوشه گیتی و کسب رضایت مولی بود، و شهادت در این راه، پر افتخارترین مدالی بود که بر گردن می آویختند. در این راه، تمام سختی ها برایشان بالاترین خوشی بود و تمام رنجها، لذت، تمام ذلت ها، عزت و سربلندی، تمام گرسنگی ها، سیری و تمام مریضی‌ها، شفای کامل بود.
عشق به هدف را، ابوبکر صدیقسآنگاه به ما می آموزد که صورتش کاملاً خرد و هموارگشته و خون آلود و بیهوش در کنار خانه کعبه افتاده است، و این حقیقت را، بلال حبشی، سردار سیاهان عالم آنگاه به ما می آموزد که با زبان الکن در جواب تقاضای بی شرمانه توهین به رسول الله جسیلی پرقدرت (اَحد اَحد) را بر صورت کبودکفر زمان می کوبد قدرتمندان زورگو را مغلوب و مقهور ایمان قوی اش می‌کند.
از حلاوتها که دارد جور تو
و زلطافت کس نیبد غورتو
نار تو این است نورت چون بود
ماتمت این خود که سورت چون بود
غرق حق خواهد که باشد غرق تر
همچو موج بحر جان زیر و زبر
و حضرت خبیبساینگونه عشق خویش را با ترنم نغمۀ ایمانی به تصویر می‌کشد.
ولست أبالي حين أُقتل مسلماً
علي أى شق كان فى الله مصرعي
وذاك في ذات الإله و إن يشأ
يبارك علي أوصال شلوٍ ممزع
با کمال تاسف باید اعتراف نماییم که امروز حب دنیا و عشق به ظواهر مادی، غیرت جوانان مسلمان و عشق به شهادت را در آن‌ها از بین برده است.