مطلب چهارم: منزلت اهل بدر در قرآن و گفتار اهل بيت
بعد از ستایش عمومی اصحاب شو سپس مدح دو گروه برتر آنها یعنی مهاجرین و انصار شنوبت به گروه‌های کوچکتری از اصحاب رسیده است که به سببی خاص و دلیلی منحصر به خود به مرتبه‌ای بالا و درجه‌ای متمایز از دیگران رسیده‌اند.
یکی از این موارد، اهل بدر هستند، خداوند افضلیت و مراتب والا را در میان اصحاب به کسانی داده است که در غزوه بدر شرکت داشته‌اند. دلیل فضل آنها هم اینست که هنگام اتفاق این غزوه تعداد مسلمین کم بود و ندای پیامبر صبرای مواجه با سران و لشکریان قریش امری سنگین به شمار می‌آمد.
و در نتیجه می‌بینیم که خداوند با فضل و کمک خویش همین گروه اندک را بر لشکر مسلح و توانای قریش پیروز گردانید و حتی سبب شدند که در دل کل عرب خوف و هراسی عظیم و بی‌سابقه افکنده و در میان قبایل آنها جایگاه ویژه‌ای کسب کنند.
خداوند نیز بلافاصله مزد این مردان پاک را عنایت فرمود و به آنها بشارت داد که تا آخر عمر از کفر در امان خواهند بود و تمامی لغزش‌های آنان مورد مغفرت خداوند قرار خواهد گرفت.
پیامبر اکرم صنیز این مطلب را در خطابی به عمر سکه قصد کشتن حاطب بن ابی‌بلتعه را داشت، تأکید کرده و فرمود: «ای عمر، تو چه دانی که او از اهل بدر است و مورد غفران واقع شده باشد و خداوند در مورد آنها فرموده است: هر چه می‌خواهید انجام دهید، چراکه همه گناهان شما آمرزیده شده است» [۴۶].
واضح است که این غفران و تزکیه خدایی، امری موقت نبوده و اهل بدر طبق بیان پیامبر صتا روز قیامت مورد رضایت خداوند متعال قرار گرفته‌اند.
[۴۶] نگا: بحار الانوار، ج ۲۱، ص ۹۲ و شرح نهج البلاغه، ج ۱۷، ص ۸۹.