بدی به آنها نمی‌رسد
این آیه در مورد مجاهدانی است كه پس از شكست در جنگ احد سستی نكردند و کافران را تعقیب کردند تا همگی پراكنده و فراری شدند.
﴿ٱلَّذِينَ ٱسۡتَجَابُواْ لِلَّهِ وَٱلرَّسُولِ مِنۢ بَعۡدِ مَآ أَصَابَهُمُ ٱلۡقَرۡحُۚ لِلَّذِينَ أَحۡسَنُواْ مِنۡهُمۡ وَٱتَّقَوۡاْ أَجۡرٌ عَظِيمٌ ١٧٢ ٱلَّذِينَ قَالَ لَهُمُ ٱلنَّاسُ إِنَّ ٱلنَّاسَ قَدۡ جَمَعُواْ لَكُمۡ فَٱخۡشَوۡهُمۡ فَزَادَهُمۡ إِيمَٰنٗا وَقَالُواْ حَسۡبُنَا ٱللَّهُ وَنِعۡمَ ٱلۡوَكِيلُ ١٧٣ فَٱنقَلَبُواْ بِنِعۡمَةٖ مِّنَ ٱللَّهِ وَفَضۡلٖ لَّمۡ يَمۡسَسۡهُمۡ سُوٓءٞ وَٱتَّبَعُواْ رِضۡوَٰنَ ٱللَّهِۗ وَٱللَّهُ ذُو فَضۡلٍ عَظِيمٍ ١٧٤﴾[آل عمران: ۱۷۲-۷۴]
«آنها كه دعوت خدا و پیامبرصرا پس از آن همه جراحاتى كه به ایشان رسید، اجابت كردند؛ [و هنوز زخم‌هاى میدان اُحد التیام نیافته بود، به سوى میدان جنگ حركت نمودند] براى كسانى از آنها كه نیكى كرده و تقوا پیشی نمودند، پاداش بزرگى است. اینها كسانى بودند كه [بعضى از] مردم به آنان گفتند: «مردم [یعنی لشكر دشمن] براى [حمله به] شما اجتماع كردهاند؛ از آنها بترسید!»؛ اما این سخن، بر ایمانشان افزود، و گفتند: «خدا ما را كافى است، و او بهترین حامىِ ماست. به همین جهت، آنها [از این میدان] با نعمت و فضل پروردگارشان، بازگشتند؛ در حالى كه هیچ ناراحتى به آنان نرسید؛ و از رضاى خدا، پیروى كردند؛ و خداوند داراى فضل و بخشش بزرگى است».
خداوند می‌فرماید: ﴿لَّمۡ يَمۡسَسۡهُمۡ سُوٓءٞ﴾«بدی آنها را لمس نكرد» خیلی از این افراد در انتخاب خلیفه پس از وفات رسول اللهصشركت داشتند؛ چطور شیعه بعد از آنكه خداوندأضمانت كرده كه ﴿لَّمۡ يَمۡسَسۡهُمۡ سُوٓءٞ﴾گواهی می‌دهد كه این مردم به بزرگترین بدی متصور را (یعنی نافرمانی و مخفی كردن دستور خدا) مرتکب شدند؟