خدا از آنها راضي است
پیشتر نوشتیم كه اللهأاز کسانی كه در بیعت رضوان با رسول خدا بیعت كردند خشنود شد. آنها كسانی بودند كه قبل از فتح مكه ایمان آوردند و از مكه به مدینه هجرت كردند، یا در مدینه مهاجرین را پناه دادند. خدا از آنها به نام مهاجران و انصار اولیه نام می‌برد و درباره آنها می‌فرماید:
﴿وَٱلسَّٰبِقُونَ ٱلۡأَوَّلُونَ مِنَ ٱلۡمُهَٰجِرِينَ وَٱلۡأَنصَارِ وَٱلَّذِينَ ٱتَّبَعُوهُم بِإِحۡسَٰنٖ رَّضِيَ ٱللَّهُ عَنۡهُمۡ وَرَضُواْ عَنۡهُ وَأَعَدَّ لَهُمۡ جَنَّٰتٖ تَجۡرِي تَحۡتَهَا ٱلۡأَنۡهَٰرُ خَٰلِدِينَ فِيهَآ أَبَدٗاۚ ذَٰلِكَ ٱلۡفَوۡزُ ٱلۡعَظِيمُ ١٠٠﴾[التوبة: ۱۰۰]
«پیشگامان نخستین از مهاجرین و انصار، و كسانى كه به نیكى از آنها پیروى كردند، خداوند از آنها خشنود گشت، و آنها [نیز] از او خشنود شدند و باغ‌هایى از بهشت براى آنان فراهم ساخته، كه نهرها از زیر درختانش جارى است؛ جاودانه در آن خواهند ماند، و این است پیروزى بزرگ».
این آیه، بر تمام یاوه‌ها و اتهامات مُهر باطل می‌زند. خدا اعلام فرموده كه از مهاجرین و انصار اولیه خشنود است و آنها را در بهشت، ابدالابد، داخل می‌كند، ولو آنكه هر نادانی پیراهن چاک کند و آنها را كافر و منافق بداند. كسی كه به قرآن ایمان داشته باشد، آیا با خواندنِ این آیه دیگر حق بی‌حرمتی به ساحت صحابه را دارد؟