صحابه بهتر از ما هستند
﴿لَّا يَسۡتَوِي ٱلۡقَٰعِدُونَ مِنَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ غَيۡرُ أُوْلِي ٱلضَّرَرِ وَٱلۡمُجَٰهِدُونَ فِي سَبِيلِ ٱللَّهِ بِأَمۡوَٰلِهِمۡ وَأَنفُسِهِمۡۚ فَضَّلَ ٱللَّهُ ٱلۡمُجَٰهِدِينَ بِأَمۡوَٰلِهِمۡ وَأَنفُسِهِمۡ عَلَى ٱلۡقَٰعِدِينَ دَرَجَةٗۚ وَكُلّٗا وَعَدَ ٱللَّهُ ٱلۡحُسۡنَىٰۚ وَفَضَّلَ ٱللَّهُ ٱلۡمُجَٰهِدِينَ عَلَى ٱلۡقَٰعِدِينَ أَجۡرًا عَظِيمٗا ٩٥﴾[النساء: ۹۵]
«[هرگز] افراد باایمانى كه بدون بیمارى و ناراحتى، از جهاد بازنشستند، با مجاهدانى كه در راه خدا با مال و جان خود جهاد كردند، یكسان نیستند. خداوند مجاهدانى را كه با مال و جان خود جهاد نمودند، بر قاعدان [ترككنندگان جهاد] برترى مهمى بخشیده؛ و خداوند به هر یك از این دو گروه [به نسبت اعمال نیكشان] وعده پاداش نیك داده، و مجاهدان را بر قاعدان، با پاداش عظیمى برترى بخشیده است».
همه می‌دانیم كه علی، عمر، عثمان، ابوبكر، ابوعبیده، عایشه، زبیر، طلحه، سعدبن‌ابی‌وقاص، سعد بن عباده و دیگرانشقبل از فتح مسلمان شدند و هزار مسلمان، كه پس از فتح انفاق كردند یا جهاد كردند- ولو هر كسی باشد- با یكی از اصحاب اولیه برابر نیستند. كسی كه خدا او را بهتر از ما می‌داند به ما چه می‌رسد كه درباره آنها زبان‌درازی كنیم؟
حال اگر بعد از این همه آیات کسی بگوید: «ایمان به قرآن دارم آیاتش را قبول دارم، اما نمی‌پذیرم كه صحابه انسان‌های شریفی بودند»، به نظر شما آیا تناقض‌گویی نمی‌كند؟