اولین دستوریکه پیامبر جآنرا برای امت اسلامی قرار گذاشتند
هنگامیکه مردمان قریش بخاطر خدا، مال و جایداد خود را در مکه رها نموده و به مدینه هجرت کردند، پیامبر وثیقه نامه‌ای را میان مسلمانان قریش و اهل و قبایل مدینه به تصویب رسانید، چنانکه معاهده صلح را با یهود مدینه نیز امضا نمودند و آنها را بردین و مال‌شان با شروطیکه هر دو طرف به آن موافقه کردند، گذاشتتند.
درین وثیقه نامه پند واندرز‌هایی وجود دارد، ما بطور مختصر آنچه به موضوع ارتباط دارد ذکر می‌کنیم، در اول این وثیقه نامه چنین آمده است:
«بسم الله الرحمن الرحيم، این نامه‌ای است از سوی محمد پیامبر خدا جدرمیان مؤمنین و مسلمانان قریشی ویثربی و کسی که از آنان پیروی کند ویا به ایشان بپیوندد و با آنان به جهاد بپردازد، اینکه آنان بغیراز مردم دیگر(یهود نصاری مجوس و.....)، یک امت بشمار می‌روند، مسلمانان پرهیزگار علیه تجاوزگر، ظالم، مفسد و توطئه‌گر متحد و همدست‌اند، هر چند پسر یکی از ایشان هم باشد،
هیچ مسلمانی در برابر کافری کشته نمی‌شود، وهیچ مسلمانی حق ندارد کافری را برضد مسلمانی یاری دهد، پیمان و عهد خدا أیکی است و ناتوان‌ترین مسلمانان میتواند کسی را که بخواهد پناه دهد، یهودانی که از ما پیروی می‌کنند، کمک و یاری‌شان بر ما لازم است واز آنان مانند سایر مسلمانان در مقابل ظلم وتجاوز دفاع شود و علیه آنان باکسی کمک صورت نگیرد، صلح مسلمانان یکی است و هیچ مسلمانی در جهاد فی سبیل الله نمی‌تواند به تنهایی با دشمن صلح نماید، و در هر کاری که اختلاف کنید، باز گشت آن به الله أو محمد جاست» [٧۸].
مسلمانان باهم برادر، یک امت و یک کتله و جماعت‌اند و هرگاه این ارتباط از هم گسیخته شود، دوستی، محبت و رابطه ایمانی متلاشی خواهد شد، پیامبر بزرگ اسلام جفرموده‌اند: «کسی از شما مؤمن شمرده نمی‌شود تا اینکه دوست داشته باشد برای برادرش آنچه را که برای خویش دوست می‌دارد». مسلمان واقعی باید مانع ظلم و بیداد گری شده دست ستمگر و ظالم را گیرد، هر چند از نزدیکان و فرزندان‌شان هم باشد، و باید دانست که رمز موفقیت ما در پیروی وعملی کردن اوامر پیامبر گرامی جهست و بس.
[٧۸] البدایة: ۳/۲۲۳.