پاسخ به يك اشكال از اقوال اهل بيت
ممکن است این اشکال به ذهن کسی خطور کند که حضرت رسول اکرم جدر میان کل صحابه، امامت علی را اعلام نکرده باشند بلکه به چند تن از یاران مخصوص خویش و اهل بیت، درباره امامت و یا وصایت علی سراهنمائی‌ها کرده باشند. (نویسندگان شیعه در کتب خود چنین می‌نویسند.) باید دانست که به این اشکال، خود علی سو عبدالله بن عباس سدر حیات خویش بطور واضح پاسخ داده‌اند. برای اینکه عبدالله بن سباء و گروهش، در آن زمان نیز خرافاتی از قبیل اینکه: علی سوصی رسول الله جاست، و او را به اموری وصیت کرده که دیگران از آن بی‌خبرند، در میان مسلمانان شایع کرده بودند. الله تعالی بر اهل بیت نبوی، رحمتهای بیکران نازل فرماید که آنان بلافاصله پرده از خرافات برداشتند و با بانگ رسا اعلام کردند که این‌ها حرفهای بی‌سر و ته و به دور از حقیقت هستند. ما در این مورد فقط سه روایت می‌آوریم:
۱- عن ابي جحيفة سقال سالت عليا سهل عندكم شئ ليس في القرآن فقال والذي خلق الحبة و برا النسمة ما عندنا الا ما في القرآن الا فهماً يعطي رجل في كتابه و ما في الصحيفة قلت و ما في الصحيفة قال العقل و فكاك الاسير و ان لا يقتل مسلم بكافر.
از ابو جحیفه سروایت است که من از علی سپرسیدم: آیا نزد شما چیزی هست که در قرآن وجود نداشته باشد؟ فرمود: قسم به آن ذاتی که دانه را شکافت و جان را آفرید، نزد ما چیزی علاوه بر آنکه در قرآن نوشته شده وجود ندارد مگر اینکه کسی درک و فهمی موهبی در کتاب الله داشته باشد و آنچه در صحیفه نوشته شده. عرض کردم: در صحیفه چه نوشته شده؟ حضرت علی سفرمودند؟ دیه، آزادی زندانیان، احکام قتل نکردن مسلمان در برابر کافر و غیره [۲۷].
۲- عن ابي الطفيل سقال سئل علي هل خصكم رسول الله جبشئ فقال ما خصنا بشئ لم يعم به الناس الا ما في قراب سيفي هذا فاخرج صحيفة فيها لعن الله من ذبح لغير الله و لعن الله من سرق منار الارض – و في رواية من غير منار الارض- ولعن الله من لعن والديه ولعن الله من آوى محدثا.
از حضرت ابو طفیل سروایت است که از حضرت علی سپرسیده شد: آیا رسول الله جچیزی مخصوص، به شما داده‌اند؟ فرمود: ایشان به ما چیز مخصوصی که به عموم مردم نداده باشند ندادند جز آنچه در نیام شمشیرم است. سپس صحیفه‌ای [۲۸]از آن بیرون آورد که نوشته بود: لعنت خداست بر کسی که برای غیر الله ذبح کند و لعنت خداست بر آن شخصی که نشانه‌های زمین را بدزدد – مطابق با روایت دیگر بر آن شخصی که نشانه‌های زمین را تغییر دهد – و خدا لعنت کند کسی را که به والدینش را لعنت فرستد و لعنت خدا بر آن کسی که مجرمی را پناه دهد [۲۹].
۳- عن ابن عباس (رضي الله عنها) قال كان رسول الله جعبداً مأموراً ما اختصنا دون الناس بشئ الا بثلاث امرنا أن نسبغ الوضوء و الا ناكل الصدقه و ان لا نتري حماراً علي فرس.
از حضرت عبدالله بن عباس (رضی الله عنهما) روایت است که رسول الله بنده ای بودند مأمور؛ به ایشان دستور داده شده بود (تمام احکام دین را به مردم ابلاغ نمایند) که در هیچ چیزی نسبت به عموم مردم قائل به خصوصیت ما (اهل بیت) نشوند مگر در سه مورد: (۱) به ما دستور داده شد که بطور کامل و به نحو احسن وضو بگیریم. (۲) مال صدقه نخوریم. (۳) خر را (برای جفتگیری) بر اسب ماده سوار نکنیم [۳۰].
[۲۷] بخاری به حواله مشکوة، مرقات المفاتیح ۷: ۵۶ تا ۵۷ [۲۸] درباره این صحیفه نیز (صحیفه علی س) شیعیان، حرفهای عجیب و بی سر و تهی مشهور کرده‌اند. (مثلاً: قرآن در آن با ترتیب نزولی اصل خود نوشته شده بود) در حالیکه این صحیفه علی س مجموعه ای از احادیث نبوی جبود. چنانکه ((الصحیفه الصادق)) عبدالله بن عمرو بن العاص س، ((صحیفه جابر)) جابر بن عبدالله س ((الصحیفه الصحیحه)) ابوهریره س، مجموعه هایی از احادیث نبوی بودند و در حضرت علی س فدیه، قصاص، حقوق ذمیان، ولاء و معاهدات درج شده بود. طبق رأی برخی از محققین، علی س در این صحیفه خویش، دستور مدینه و خطبه حجة الوداع را هم محفوظ نگه داشته بود. شش جا در صحیح بخاری ذکر صحیفه علی س به میان آمده است و در هر جا وضاحت شده که این، مجموعه ای از احادیث نبوی بود. مثلاً الفاظ روایت کتاب الجهاد ۱/۴۵۱ این است: ما عندنا شئ الا کتاب الله و هذه الصحیفة عن النبی ج. یعنی پیش ما هیچی نیست جز کتاب الله (قرآن) و صحیفه ای که از رسول اکرم جمنقول است. جهت تفصیل مراجعه کنید. کتابت حدیث در عهد رسالت و عهد صحابه از مفتی محمد رفیع عثمانی (مد ظله العالی) از ص ۷۷ تا ۷۹ طبع کراچی، مقدمه صحیفه همام بن منبه از جناب دکتر حمید الله ص ۴۰ طبع حیدرآباد دکن. [۲۹] صحیح مسلم به حواله مرقات شرح مشکوه ۸/۱۱۲ [۳۰] ترمذی، نسائی به حواله مرقات شرح مشکوه ۷/۳۲۳