عقيده امامت فرقۀ اثنا عشريه

از صفحات گذشته کاملاً معلوم شد که بزرگان اهل بیت، به عقائد پاکیزه اسلام اعتقاد جازم داشتند. عقائدی که از پیغمبر جوجد امجدشان به آنها رسیده بود؛ یعنی توحید خالص و عقیده واضح و بی‌غبار ختم نبوت. طبق عقیده اجماعی سواد اعظم امت و اهل سنت، بر این ایمان داشتند که دروازه وحی بسته شده است؛ دین به پایه تکمیل رسیده است؛ سعادت دنیا و نجات آخرت منوط به همین دین است و دین کامل همین است که الله تعالی درباره آن می‌فرماید:

﴿ٱلۡيَوۡمَ أَكۡمَلۡتُ لَكُمۡ دِينَكُمۡ وَأَتۡمَمۡتُ عَلَيۡكُمۡ نِعۡمَتِي وَرَضِيتُ لَكُمُ ٱلۡإِسۡلَٰمَ دِينٗاۚ﴾[المائدة: ۳].

امروز من برای شما دین را تکمیل، و نعمت خودم را بر شما تمام و دین اسلام را برای شما، انتخاب و پسند کرده‌ام.

بعد از این نه نبوتی خواهد ‌آمد و نه به طرزی جدید کار شریعت سازی خواهد بود. در دین نه گنجایش کم کردن است و نه اجازه اضافه کردن. این همان عقیده‌ای بود که از سیدنا علی سگرفته تا آن کسانی که احوال زندگیشان در کتابهای تاریخ و تذکره محفوظ هستند همگی به آن سختی معتقد بودند و می‌توان آنها را از هر لحاظ بطور مثال و نمونه ارائه داد.

سفیان از مطرف و او از شعبی و شعبی از ابو جحیفه روایت می‌کند که من از حضرت علی سپرسیدم که ‌‌‌آیا به شما چیزی علاوه از قرآن هم، مستقیماً از رسول الله جرسیده است؟ (دیگران بی‌اطلاع از آن باشند [۸۸]فرمود: «قسم به ذاتی که دانه را شکافت و جاندار را آفرید نزد من چیزی نیست مگر اینکه الله همان فهمی را که برای فهم قرآن به کسی می‌بخشد به من داده است یا چیزهایی که در صحیفه‌ام هستند». پرسیدم در صحیفه شما چیست؟ پاسخ داد: «دیه مسلمان [۸۹]، آزادی زندانیان و اینکه مسلمان در عوض کافر قتل کرده نشود» [۹۰].

[۸۸] بدین سبب این سوال پرسیده شد که برخی از مردم گمان می‌کردند که بسیاری از چیزها به حضرت علی س گفته شده که به طور وصیت و راز در سینه‌اش پنهان بود. [۸۹] دیه مسلمانان مقتول (در عوض) چند شتر داده شود و تاوان آن به ورثه اش چگونه پرداخت شود؟ [۹۰] مسند علی بن ابی طالب سو مسند الامام احمد بن حنبل