اشعاری از عرب [جاهلی] که بر اقرارشان به توحید ربوبیت دلالت دارد
أوس بن حجر سروده [۵۲].
وباللات والعزى ومن دان دینها
وبالله إنَّ الله منهن أکبر
سوگند به لات و عزی و هرکس که بسان آن دو ارجمند است و سوگند به الله که از آنها بزرگتر است.
و دِرْهم بن زید أوسی سروده :[۵۳]
إنی ورب العُزّی السعیدة
والله الذی دون بیته سَرَفُ
من [معتقدم به] پروردگار عزّای خوشبخت و از خدایی که توجه به غیر او تجاوز از حد میباشد.
و از این قبیل اشعاری که اقرار به توحید ربوبیت در آنها به چشم میخورد، فراوانند ولی من این ابیات را از آن جهت برگزیدم که نام الله – جل جلاله – و بتهایشان باهم در یک بیت ذکر شده است تا بهتر مراد ما را بازگو کنند.
و نزار به هنگام ظهور هلال تازه چنین لبیک میگفت:
«لبیك اللهم لك لبیك، لبیك لا شریك لك، إلاَّ شریك هو لك، تملکه وما ملك» [۵۴].
[۵۲] الاصنام، ص ۱۷. [۵۳] الاصنام، ص ۱۹. [۵۴] الاصنام، ص ۷.