اظهار نظر دوازدهم:
در صفحه ۶۳ از فصل اول دیده می‌شود که نویسنده اطمینان از درستی نصوص وارده و نقل شده از پیامبرص، خواه این نصوص قرآن باشد یا سنت، را واجب می‌داند.
و ما می‌گوئیم که:
اولاً: آیا نیازی به اطمینان از صحت قرآن وجود دارد؟ آیا قرآن متواتر قطعی نیست؟ و اگر منظوری از صحت بعضی قرائت‌ها از قرآن است چرا بیان نمی‌کند و سخنش را به آن مقید و منحصر نمی‌کند؟
ثانیاً: آیا قران که از زبان پیامبر آمده مثل سنّت میباشد، یا اینکه همگی لفظ و معنای آن وحی است و از طرف خداوند میباشد و پیامبرصفقط مُبلِّغ آن میباشد؟ این سخن نویسنده این تصور را ایجاد می‌کند که قرآن کریم از زبان پیامبر مثل سنت میباشد و کلام خداوند نمی‌باشد.