اظهار نظر بیست و هفتم:
نویسنده در صفحه ۱۴۶ پاراگراف آخر ذکر کرده که یکی از انواع بدعت‌ها اعتماد به از بین رفتن آتش جهنم است و این به اجماع مسلمانان داخل در معنای بدعت می‌باشد. و نظر ما در مورد آن به دو صورت است.
صورت اول: اجماعی بر این سخن اشتباه یعنی از بین رفتن آتش, و آن را از بدعت‌ها شمردن صورت نگرفته است. و این مسأله اختلافی است. اگرچه جمهور این طور فکر نمی‌کند ولی اجماعی هم بر انکارش صورت نگرفته است و فقط از مسائل اختلافی است که بدعتی در آن وجود ندارد.
صورت دوم: کسانی که قائل به فنای آتش هستند به دلایلی از قرآن و سنت استدلال می‌کند. با قطع نظر از درستی یا عدم درستی دلایل‌شان این سخن مادامی که صحابه بدان استدلال ورزیده‌اند جزء بدعت به شمار نمی‌آید.
چونکه بدعت اصلاً دلیلی ندارد و نهایت آنچه که می‌توانند بگویند این است که آن سخن خطا و یا نظر اشتباهی است نه اینکه بگویند که بدعت است و منظور من از این سخن دفاع از فنای آتش نیست فقط منظورم این است که بدعت نیست و ضوابط بدعت بر آن تطابق نمی‌کند بلکه از مسائل اختلافی است.