اظهار نظر نوزدهم: ‌

نویسنده در صفحات ۱۰۱ و ۱۰۲ می‌گوید: «إن الشفاعة في حق كثیر من العصاة والمذنبین میزة میّز الله بها نبیه عن سائر الرسل...» «شفاعت کردن برای بسیاری از گناهکاران امتیازی است که خداوند به وسیله آن پیامبر اسلامصرا از سایر پیامبران ممتاز ساخته است».

این کلام درست نیست چونکه شفاعت کردن برای گناهکاران موحد خاص پیامبرصما نیست و خاص انبیاء نیست بلکه شفاعت بزرگ که جایگاهی ویژه دارد خاص پیامبرصما می‌باشد. پس شفاعت کردن ملائکه و انبیاء و اولیاء صحیح می‌باشد. و در حدیثی که مسلم از پیامبرصروایت کرده است که می‌فرماید: «قسم به کسی که جان من در دست اوست کسی از شما نیست که در روز قیامت شدیداً برای آن‌هایی که در جهنم هستند». از خداوند جستجوی حق را نخواهد در حالی که می‌گوید: پروردگارا آن‌ها با ما روزه گرفته‌اند و نماز خوانده‌اند و با ما حج گزارده‌اند پس به آن‌ها گفته می‌شود که هرکس را که می‌شناسید از آتش خارج کنید بدینگونه صورت‌های آن‌ها از آتش حرام می‌شود و مردم بسیاری از آن خارج می‌شوند». و در مورد شفاعت خداوند متعال گفت: «شفعت الملائكة وشفع النبیون وشفع المؤمنون ولم یبق إلا أرحم الراحمین، فیقبض قبضه من النار فیخرج منها قوماً لم یعملوا خیراً قط» «ملائکه و انبیاء و مؤمنین شفاعت کردند و کسی جز خداوند ارحم الراحمین باقی نماند. پس خداوند همه آن‌ها را جمع می‌کند و از آتش می‌گیرد و عده‌ای از آتش نجات می‌یابند که هرگز کار خیری انجام نداده‌اند» [۴].

[۴] حدیث مسلم به شرح نووی (۳/۳۱ – ۳۲)