اظهار نظر سی و نهم:
در صفحات ۲۳٩ و ۲۴۰ از زیارت قبر پیامبرصصحبت کرده و گفته که برتر از نماز و درود فرستادن بر پیامبر میباشد: و گفته: «وكلم وأتهمنا وأتُّهم كثیر من المسلمین من أهل السنة والجماعة بالإبتداع والمروق لائتا ذهبنا إلی ما ذهب إلیه الجمهور من علماء السلف وغیرهم من أنه لاضیر في أن یعزم الرجل علی زیارة كل من قبر النبيصومسجده» «شما میتوانید ما را و بسیاری از مسلمانان اهل سنت و جماعت را به بدعت و نوآوری متهم کنید چونکه ما بر مذهب جمهور علماء گذشته و غیر آنها هستیم که گفتهاند عیبی ندارد اگر شخص به زیارت تمام قبر پیامبر و مسجد او عزم بورزد».
جوابی که ما میگوئیم: زیارت قبر پیامبر در غیر سفر سنت است و بدعت نمیباشد و کسی نگفته که اگر زیارت به این صفت باشد بدعت است. اما سفر کردن به قصد زیارت قبر پیامبرصبدعت میباشد. چون سفر بخاطر زیارت قبرخواه قبر پیامبر باشد یا قبر اولیاء و صالحین و خویشاوندان باشد، جایز نیست. به خاطر فرموده پیامبرص: «لا تُشدُّ الرحال إلّا إلی ثلاثة مساجد: المسجد الحرام ومسجدي هذا والمسجد الاقصی» «بار سفر بستن جز برای ۳ مسجد درست نیست: مسجد الحرام، مسجد النبی و مسجدالاقصی». و سلف و ائمه چهارگانه و غیر آنها و امامان اقتدا شده به آنها با عمل به این حدیث مسافرت به خاطر زیارت قبرها را قبول نمیکند. دکتر عمیقاً به خطا رفته است وقتی که ادعا میکند که جمهور علماء سلف و غیر آنها گفتهاند که عیبی ندارد شخص عزم سفر برای زیارت قبور داشته باشد. پس اگر قصد سفر کردن بخاطر زیارت قبر داشته باشد علمای سلف از آنچه که پیامبر نهی کرده است، نهی میکنند. یعنی سفر کردن به خاطر زیارت قبر به طول عام و قبر پیامبر و غیره درست نمیباشد.
سپس دکتر شیخ الاسلام ابن تیمیه را در استدلالش به حدیث مذکور برای منع سفر بخاطر زیارت قبور، گناهکار قلمداد کرده است و آن را غلط عجیبی نامیده که شیخ الاسلام در آن افتاده است. آنجا که میگوید: «ویترتب علی هذا الغلط العجیب الذي أنزلق فیه ؛بن تیمیه/أن الإنسان لا یجوز أن شِدّ الرحل إلی زیارة رحم أو إلی صلب علم أو إلی إنتفاع رزق، لأن هذه الأشیاء كلها خارج المساجد الثلاثة» یعنی «اینکه جایز نیست که انسان بخاطر زیارت و دیدار خویشاوندان و طلب علم و کسب روزی بار سفر ببندد بر این غلط عجیب مترتب میشود که شیخ الاسلام ابن تیمیه در آن افتاده چونکه اینها همگی خارج از مساجد سهگانه میباشد».
و ما به او میگوئیم که: غلطی که دکتر در آن افتاده فهم خودش میباشد. چون این حدیث شریف به معنای منع سفر کردن به مکانهای مخصوصی جهت عبادت در آن یا نزد آن، غیر از مساجد سهگانه میباشد. فرقی نمیکند که این مکانها مساجد یا قبور و یا غیره باشند.
اما سفر کردن بخاطر دیدار خویشاوندان یا طلب علم یا کسب روزی داخل در مصداقهای این حدیث نمیباشد.