اظهار نظر بیست و دوم:
آنچه که نویسنده در صفحات ۱۱۱ و ۱۱۲ ذکر کرده که کسی که صفات نبوت را به علی ابن ابی طالب بدهد و آنچه که بعضی از مریدان شیخ‌های خود را معصوم می‌دانند، ما اینکه خمینی گفته هیچ ملک و فرشته مقربی و هیچ پیامبر فرستاده شده‌ای به درجه امامان ما نمی‌رسد، این‌ها امر نادری قلمداد می‌شوند و موجب کفر پیروانش و خروج آن‌ها از امت اسلامی نمی‌شود.
نویسنده این‌ها را در صفه ۱۱۰ و حاشیه صفحه ۱۱۲ در جواب سؤال بعضی برادران علمای شیعه ایرانی تکرار کرده است. می‌گوئیم که عدم تکفیر کسی که این مقولات را می‌گوید و او را به عنوان برادر قلمداد کردن خطای آشکاری است چونکه این‌ها از اسباب مرتد شدن آشکار است. پس چطور بدان کافر نمی‌شوند. و گاهی امامان‌شان را بر ملائکه مقرب و انبیاء پیامبران برتری می‌دهند و برای آن‌ها عصمت قائلند و حق تشریع را به آن‌ها می‌دهند. همچنانکه در کتاب‌هایشان و مقالات آن‌ها موجود است. و این از بزرگ‌ترین انواع مرتد شدن است. و برای مؤمن جایز نیست که آن‌ها را دوست بدارد و بگوید که برادرانمان هستند.
خداوند متعال می‌فرماید:
﴿يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ لَا تَتَّخِذُواْ عَدُوِّي وَعَدُوَّكُمۡ أَوۡلِيَآءَ تُلۡقُونَ إِلَيۡهِم بِٱلۡمَوَدَّةِ وَقَدۡ كَفَرُواْ بِمَا جَآءَكُم مِّنَ ٱلۡحَقِّ﴾[الممتحنة: ۱].
«ای کسانی که ایمان آورده‌اید دشمنان خدا و خودتان را ولی خود نگیرید و با آنا به مهربانی رفتار می‌کنید در حالی که آن‌ها به آنچه که از طرف حق آمده کفر می‌ورزند».
و خداوند می‌فرماید:
﴿لَّا تَجِدُ قَوۡمٗا يُؤۡمِنُونَ بِٱللَّهِ وَٱلۡيَوۡمِ ٱلۡأٓخِرِ يُوَآدُّونَ مَنۡ حَآدَّ ٱللَّهَ وَرَسُولَهُۥ وَلَوۡ كَانُوٓاْ ءَابَآءَهُمۡ أَوۡ أَبۡنَآءَهُمۡ أَوۡ إِخۡوَٰنَهُمۡ أَوۡ عَشِيرَتَهُمۡۚ﴾[المجادلة: ۲۲].
«هیچ قوم و گروهی یافت نمی‌شود در حالی که به خدا و رزو و قیامت ایمان دارند. کسانی را با خدا و رسولش تندی می‌کند دوست داشته باشند هرچند که پدران‌شان یا فرزندان‌شان یا برادران‌شان و یا خانواده و طائفه آن‌ها باشند».