هدف از آفرینش انسان و پری
بدون تردید هدف از آفرینش انسان و پری خدا شناسی و بندگی برای ایشان است:
﴿وَمَا خَلَقۡتُ ٱلۡجِنَّ وَٱلۡإِنسَ إِلَّا لِيَعۡبُدُونِ٥٦﴾[الذاريات: ۵۶]
(من پری‌ها و انسان‌ها را جز برای پرستش خود نیافریده‌ام).
و لذا خداوند متعال همه پیامبران و پیام‌های آسمانی را در راستای تحقق بخشیدن به این مهم فرستاده و بهشت و دوزخ را نیز آفریده است، تمامی پیام آوران صلح و آزادی بانگ توحید و پرهیز از شرک ورزی را سر داده‌اند:
﴿وَلَقَدۡ بَعَثۡنَا فِي كُلِّ أُمَّةٖ رَّسُولًا أَنِ ٱعۡبُدُواْ ٱللَّهَ وَٱجۡتَنِبُواْ ٱلطَّٰغُوتَۖ﴾[النحل: ۳۶]
(ما به میان هر ملّتی پیغمبری را فرستاده‌ایم (و محتوای دعوت همه پیغمبران این بوده است) که خدا را بپرستید و از طاغوت (شیطان، بتان، ستمگران، و غیره) دوری کنید).
﴿وَمَآ أَرۡسَلۡنَا مِن قَبۡلِكَ مِن رَّسُولٍ إِلَّا نُوحِيٓ إِلَيۡهِ أَنَّهُۥ لَآ إِلَٰهَ إِلَّآ أَنَا۠ فَٱعۡبُدُونِ٢٥﴾[الأنبياء: ۲۵]
(ما پیش از تو هیچ پیغمبری را نفرستاده‌ایم، مگر این که به او وحی کرده‌ایم که: معبودی جز من نیست، پس فقط مرا پرستش کنید).
عبادت مطلوب و ارزشمند برای خداوند متعال به معنی بندگی آمیخته با اوج محبت و تسلیم مطلق و بدون چون چرای شریعت او است، یعنی اگر انسانی فرمانبرداری ظاهری و قشری از خدا داشته ولی از روی میل و علاقه قلبی و مخلصانه نبوده و یا ادعای محبت بدون تسلیم و اطاعت نماید، بنده راستین محسوب نمی‌گردد. بلکه لازم است پروردگار را بیش از همه چیز دوست داشته و ذره‌ای از چارچوب شریعت و قوانین حیات بخش بیرون نرود. [۳۰۵]
ابن قیم جوزیه/در این باره چنین سروده است:
وعبادة الــرحمن غاية حبه
مـع ذل عابده همـا قطبـــان
وعليهما فلــك العبادة دائر
ما دار حتى قـامت القطــبان
ومداره بالأمـر أمر رسوله
لا بالهوى والنفس والشيطان.
[۳۰۶]
بندگی راستین و مخلصانه حول محور اوج محبت و تسلیم مطلق می‌چرخد که اگر این دو رکن رکین وجود داشته عبادت نیز پایدار خواهد ماند و باید در طی این مسیر از اوامر پیامبر جدنباله روی کرد نه شیطان و آرزوهای نفسانی.
[۳۰۵] مجموعة التوحید (۲/۴۵۷-۴۵۸) / ابن تیمیه. [۳۰۶] نونیة ابن القیم الجوزیة.