قسمت هفـدهم

(۵۴) اهل قبله را مسلمان و مؤمن می‌نامیم، تا زمانیكه آنان به آنچه پیامبر جآورده معترف باشند، و تمام آنچه را كه فرموده و خبرد اده باور تصدیق داشته باشند.

شرح:

(۵۴) مقصود این است كه: هركس ادعای مسلمانی كند و در موقع نماز به قبله‌روی آورد، و حرام معلومی را حلال نداند، و تمام آنچه را كه پیامبر جآورده تصدیق كند, و همراه با صدق به عقاید و شریعت و احكام اسلام اعتراف كند، پس ما بر او اسم اسلام و ایمان را اطلاق می‌كنیم، و او را به گناه اگر آن را حلال نداند تكفیر نمی‌کنیم، و تا زمانی كه مرتكب شكننده‌های ایمان و اسلام بطور عمدی و همراه با علم نشود، او را مسلمان می‌دانیم.

از كلام استاد طحاوی چنین فهمیده می‌شود: كه اسلام و ایمان یكی است. بعضی گفته‌اند ایمان و اسلام با هم فرق دارند. این دو لفظ اگر از یگدیگر جدا شوند هركدام بر دیگری دلالت می‌كند و اگر با یگدیگر جمع شوند، اسلام شامل اعمال ظاهری می‌گردد و ایمان شامل اعمال باطنی.

خلاصه:

هركس به آنچه پیامبر جآورده اقرار كند و تسلیم باشد و روی به قبله نماز بگزارد و اخبار پیامبر را تصدیق كند به مسلمانی او شهادت می‌دهیم.

خودآزمائی:

(۱) به چه كس بعنوان مسلمان گواهی می‌دهیم؟